Κείμενα από την "Ελευθεροτυπία Εβδομάδα"

  Φεβρουάριος 2010 (4 άρθρα)

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Αλή Ντίνο Μπέη
  4 Φεβρουαρίου 2010 

   Όπως σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας ο νοσηλευόμενος στο «Αττικόν» στερείται τα στοιχειώδη: το αντιλεξικόν του Βοσταντζόγλου, την Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια και την αναγκαία πρόσβαση στο διαδίκτυο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο συντάκτης του παρόντος ευχαριστεί τον καλό βουλευτή του ΛΑΟΣ κ. Βελόπουλο επειδή χάρη σε αυτόν μας απασχολεί η προσωπικότητα και το έργο του Αλβανοτσάμη Αλή Ντίνο Μπέη.
   Η χώρα καταγωγής του ως άνω αλβανοτσάμη με το ύποπτο ονοματεπώνυμο, περιλαμβάνει βορείως την Σορβόννη, νοτίως το Κολωνάκι, ανατολικά το Αιγαίο και βρέχεται από το Ιόνιο. Το δυσώνυμο αυτό κράτος της Νοτίου Ευρώπης (το αλβανοτσάμης ηχεί όπως τα εαμοβούλγαρος, κομμουνιστοσυμμορίτης και εκδοροσφαγεύς) έχει πρωτεύουσα την ένοχη Πρέβεζα, κατοικείται από αλβανόφωνους μουσουλμάνους και διοικείται από εθνοπροδότες. Αυτά συμπεραίνουμε αβίαστα, αφού αναγνώσουμε την σχετική επερώτηση του δραστήριου βουλευτή και τους εν συνεχεία ισχυρισμούς του. Πληροφορηθήκαμε, βέβαια, ότι ο στόχος των εν λόγω αλβανοτσάμηδων είναι η απόσπαση μέρους ή όλου της ελληνικής επικράτειας αμειβόμενοι εις ρούβλια, λέβα, λέι, λεκ και εις μυθώδη ποσά αλλά μας διαφεύγουν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής. Υποχρεωτικά τα συνάγουμε βασιζόμενοι στην προσωπικότητα του Αλή Ντίνο Μπέη και μόνον. Οι αλβανοτσάμηδες, λοιπόν, ζουν 48 χρόνια (1890-1938), κατάγονται από ευκατάστατη οικογένεια της Ηπείρου. Με αμείλικτη στιχουργική και ομοιοκαταληξία ο παππούς τους διοικεί το Αιγαίο επί Αβδούλ Χαμίτ. Σπουδάζουν σε γυμνάσιο της Κωνσταντινούπολης και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόννη. Εκλέγονται δύο φορές βουλευτές με το κόμμα του Παπαναστασίου από τους μειωμένης εθνικής συνείδησης έλληνες της εποχής. Κατοικούν Πατριάρχου Ιωακείμ 43, απ’ όπου ελλοχεύοντες, κατασκοπεύουν τους αγωνιστές της πλατείας. Αυτοδίδακτοι στο σκίτσο, εργάζονται στις εύθυμες σελίδες του ανύποπτου Αθηναϊκού τύπου και διατελούν πρόεδροι της «Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων». Κοσμοπολίτες, άθεοι ή ανεξίθρησκοι κερδίζουν τον τίτλο «αυτός που πάει χαμογελώντας». Έως ότου ο Δήμος Πρεβέζης, με αφορμή τα 80 χρόνια απελευθέρωσης της πόλης, εκδίδει «άπαντα τα ευρισκόμενά τους». Ατόπημα που καταγγέλλει στη Βουλή ο γενναίος κ. Βελόπουλος 20 χρόνια μετά.
   Έξοχα κείμενα για τον Αλή Ντίνο (το γράφω με κρύα καρδιά) του Κώστα Μητρόπουλου, του Γιώργου Μπαζίνα και του Soloup δημοσιευμένα στην έκδοση της Πρέβεζας, στην ΓΑΛΕΡΑ και στο ΩΣ3, θα εντοπίσετε στο διαδίκτυο.
   Εντούτοις θα ευχαριστήσουμε και πάλι τον λαμπρό βουλευτή επειδή αναπτέρωσε το καταπτοημένο ηθικό του επαγγέλματος. Εάν ο από 80 ετών μακαρίτης αλβανοτσάμης συνάδελφος απειλεί την ακεραιότητα της χώρας, τα ιδανικά του ελληνισμού και την εκκλησία του Χριστού, ο καθένας αντιλαμβάνεται την ακατάβλητη, την εωσφορική ισχύ των γελοιογράφων.
   Αλλά, τι φοβάται ο ευπατρίδης κ. Βελόπουλος; Την παγκόσμια μυστική οργάνωση «Κοντούρα»!!!
   Ο ρωσοϊαπωνικός πόλεμος εισέβαλλε στην Ιστορία συνοδευόμενος από τον 20ο αιώνα. Οι κακεντρεχείς ευρωπαίοι πληροφορήθηκαν την ταπείνωση του τσάρου απολαμβάνοντας τις προπαγανδιστικές αφίσες των Ιαπώνων. Συνθέσεις απλές, χρώματα ζωηρά, και κυρίως αδρό, καθαρό σχέδιο. Σολίστας στο ανατολικό εξπρές, η κοντούρα, το περίγραμμα που διασώζει τις φόρμες από την αμορφία, με κινήσεις ταχύτατες, μοναδικές, τότε που το ευρωπαϊκό σχέδιο σμίλευε τις εικόνες αργόσυρτο, φωτόνιο με φωτόνιο. Γεννήθηκε η Αρτ Νουβώ. Κλεπταποδόχοι του Μυσά, το κινούμενο σχέδιο και τα κόμικς της Αμερικής. Το μοντέλο των αλβανοτσάμηδων Χοκουσάι, Χιροσίγκε, Χαρονόμπου, φωτεινό και χαριτόβρυτο κατέλαβε τον τύπο που απαιτούσε οικονομία, απλότητα και ακρίβεια. Στην δεκαετία του 1910 ο Αλή Ντίνο σκανάριζε την Ευρώπη. Επέστρεψε με τον ιό της κοντούρας. Στις αθηναϊκές σελίδες συναντήθηκε με τους αλβανοτσάμηδες του περιγράμματος που άφησαν την Κωνσταντινούπολη όταν ο κόσμος άλλαζε. Αλβανοτσάμης τρίτης γενιάς και το σκίτσο που καταχωρείται στα βόρεια του ανά χείρας κειμένου.

  Ο Αστέρας των Βρυξελλών
  11 Φεβρουαρίου 2010 

   Εν μέσω αυτοτελούς δημοσιογραφικού λόγου και τετριμμένων πολιτικών ιδεών, ο βραβευμένος με το Νόμπελ οικονομίας κ. Στίγκλιτς μας συνδέει ευθέως με την Ευρωπαϊκή Αναγέννηση αφού, χαρακτηρίζοντας τον κ. Γ. Παπανδρέου «Αστέρα των Βρυξελλών» μας θυμίζει αβίαστα το κλασσικό «Εγκώμιον της Μωρίας» του Έρασμου. Και η σύνδεση της εποχής μας με τα μεγάλα πνευματικά ρεύματα καθίσταται ισχυρότατη επειδή πέραν του εγκωμιαζόμενου περιλαμβάνει και τον διαπρεπή οικονομολόγο αφού ο πλήρης τίτλος του εν λόγω αριστουργήματος είναι: «Το εγκώμιον της μωρίας από αυτήν την ίδια».
   Και ενώ ο ολλανδός φιλόσοφος –ο Έρασμος- για να ολοκληρώσει το «Εγκώμιον» καταναλώνει 66 κεφάλαια και 130 σελίδες (μετάφραση Στρατή Τσίρκα, Ηριδανός) ο φιλέλλην καθηγητής για να υμνήσει τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου, προσαρμοζόμενος στον αρχαίο ελληνικό όρο του εν συντομία επαίνου αρκείται σε 4 λέξεις: «ο Αστέρας των Βρυξελλών» αξιοποιώντας τη δύναμη του τρισχιλιετούς ελληνισμού. Σημειώστε, εξάλλου, ότι ο διακεκριμένος επιστήμων απέφυγε να μιμηθεί τον Έρασμο, τον Λουκιανό ή τον Ψελλό και μεταξύ της μύγας, της ψείρας, του κοριού, του τεταρταίου πυρετού, του κ. Πρετεντέρη και του Γ. Παπανδρέου, ως θέμα του εγκωμίου επέλεξε τον τελευταίο, δηλαδή τον δυσκολότερο στόχο όλων των άλλων.
   Πράγματι, εάν αναλογιστούμε την πλούσια αναπαραγωγή της μύγας, φερ’ ειπείν την πολυπρισματική όρασή της, την υψηλή ερεθιστικότητά της, την ταχύτατη κίνηση που διαθέτει, τη βουλιμία, την επιμονή και την επιθετικότητα που την χαρακτηρίζει, αυτή η κατώτερης υποστάθμης οντότητα ανέρχεται πετώντας στην κλίμακα των αξιών. Τουναντίον είναι δυσχερέστατο να εξυψώσεις τον πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου (αν και η σιδερένια λογική στηρίζει τα πιο εξωφρενικά συμπεράσματα) επειδή οι ικανότητες του κ. προέδρου, το κύρος και η αξία του προσεγγίζουν το ζενίθ των αρετών.
   Μολονότι ο «Αστέρας των Βρυξελλών» προορίζεται από τον αμερικανό ανάδοχό του να λάμπει στην πρωτεύουσα του Βελγίου εν μέσω επικατάρατων Κελτών και Τευτόνων, ως εγκώμιον κατάγεται από την εύανδρο Αχαΐα πράγμα που επιβεβαιώνει την αδιάκοπη συνέχει του τρισχιλιετούς ελληνικού έθνους και κατ’ αυτή την ιστορική περίοδο.
Στις εκλογές του ‘61, λοιπόν, προσφωνούσαν διαβόητο πατρινό πολιτικό: «της Αχαΐας ο Αστήρ, της Αλήθειας ο Φωστήρ, της ευγλωττίας ο κρατήρ, του Έθνους ο πατήρ, της Ελλάδος ο Σωτήρ» και κατέληγαν: «Χαίρε Παναγιώτη Κανελλόπουλε». Εγκώμιον γραμμένο από τυχαίο πολιτικό λακέ και όχι από έναν Στίγκλιτς βέβαια, βραβευμένο με Νόμπελ καθηγητή του πανεπιστημίου της Κολούμπια.
   Και ως προς την αξιολόγηση του επαίνου να συνεκτιμηθεί ότι ο κορυφαίος επιστήμων δοξάζει τον πρωθυπουργό τώρα, κατά το τριώδιο, όταν δηλαδή στην Ευρώπη αλλά και στην χώρα μας, από Οινοπίωνος έως σήμερα τελούνται οι εορτές των τράγων, των μωρών, των γυμνών, των μωμόγερων, των τρελλών, των μασκαράδων και εν μέσω παραληρημάτων και βωμολοχιών πλέκονται τα εγκώμια των πριάπων, των μέθυσων αλλά και του βόρβορου των αρουραίων της αρθρίτιδας του σκόρδου, των γλουτών, των γαϊδάρων, του γουρουνιού, της πορδής ή της φαλάκρας –εγκώμια στα οποία προστίθεται πλέον ο «Αστέρας των Βρυξελλών», γεγονός που επιβεβαιώνει την αδιατάρακτη συνέχεια του τρισχιλιετούς ελληνισμού και της ενδόξου φυλής μας.

  Ο κοσμοπολιτισμός χωρίς αρχές
  18 Φεβρουαρίου 2010 

   Ο κοσμοπολιτισμός –ο άνθρωπος «του κόσμου πολίτης» σύμφωνα με τον Αντισθένη- εμφανίστηκε ως πολιτική ιδιομορφία των κυνικών φιλοσόφων και κατάντησε συσσώρευση ταξιδιωτικών εμπειριών και διανυκτερεύσεων στην αλλοδαπή, ένα είδος σοσιαλιστικής διεθνούς δηλαδή, με πρόεδρο τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου.
   Ως εκ τούτου, όσοι άκουσαν προσφάτως την κα Παπαρήγα να μέμφεται τον εκτός εθνικών ορίων κοσμοπολιτισμό της Αριστεράς, κατάλαβαν ότι οι ταξιδιωτικοί προορισμοί της εν λόγω παρατάξεως περιλαμβάνουν διακοπές στη Βενετία, στην Ριβιέρα και την Κόστα Μπράβα αλλά παρακάμπτουν επιδεικτικά το Τολό, το Κιάτο, το Λουτράκι και την Αιδηψό. Και άλλοι ευλόγως εννόησαν ότι η γραμματέας του Περισσού καταγγέλλει τους Αριστερούς «τουρ οπερέιτορς» επειδή στα ταξιδιωτικά πακέτα που προσφέρουν διεθνώς αγνοούν τα ελληνικά θέρετρα και μάλιστα σε εποχή εθνικής οικονομικής κατάρρευσης. Ούτως ή άλλως ουδείς θα αμφισβητούσε οποιαδήποτε προσπάθεια της κας Παπαρήγα να διασώσει τα τοπικά ΚΤΕΛ και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια από την επιτήρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Και επειδή πρώτη φορά γραμματέας Κομμουνιστικού Κόμματος στηλιτεύει την εκτός εθνικών ορίων τυχοδιωκτική περιπλάνηση ορισμένων Αριστερών, η ως άνω κριτική αποκτά ιστορικές διαστάσεις.
   Πράγματι, το ευρωπαϊκό εργατικό κίνημα θεμελιώθηκε υπερβαίνοντας γλώσσες, έθνη και θρησκεύματα ακολουθώντας τα βήματα του Φιλέα Φονγκ και του Μιχαήλ Στρογκόφ. Οι πρώτοι κομμουνιστές αγόρευαν στο Βερολίνο και έστηναν μια κομματική οργάνωση στο Παρίσι, με ενδιάμεσες διανυκτερεύσεις στο Μπάντεν Μπάντεν, στο Σάλσμπουργκ και στο Μόντε Κάρλο. Πάντα σύμφωνα με την κα Παπαρήγα η εγγραφή στην «Κομμουνιστική Διεθνή» γινόταν με κάρτα βίζα. «Διεθνής» ονομάζεται και το ηχητικό τους σήμα. Κάτι σαν τον ύμνο της Γιουροβίζιον. Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο αρχίζει με τη φράση: «ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τον κόσμο» ενώ θα ‘πρεπε να λέει: «πάνω από την Νέα Ιωνία, το Μοσχάτο, τα Άνω Λιόσια». Η φράση «οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα» ανήκει στον Κάρολο Μαρξ ο οποίος όφειλε να δηλώσει ξεκάθαρα –αν δεν ήταν κοσμοπολίτης- «οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα το Μάαστριχτ ή το ΝΑΤΟ».
   Η πέραν των εθνικών ορίων πολιτική δράση κατέλαβε και τους Μπολσεβίκους του Λένιν. Ρώσοι, Αρμένιοι, Ουκρανοί, Γεωργιανοί, Εβραίοι και Γερμανοί αγωνίστηκαν για τη δημιουργία ενός κράτους χωρίς εθνικά χαρακτηριστικά –την Σοβιετική Ένωση- προκειμένου να καταργηθεί η έκδοση διαβατηρίου ανθρώπου από άνθρωπο.
   Ο Λέων Τρότσκι, ο ηγέτης της 4ης Διεθνούς πολέμησε λυσσαλέα τις «μετακινήσεις σε μια μόνον χώρα». Σταθεροποιήθηκε στο Μεξικό.
   Ακόμα ένας κοσμοπολίτης με δράση εκτός των εθνικών ορίων βρήκε ανάλογο τέλος. Ο γνωστός Τσε, ή Γκεβάρα, ή Κλάρας, ή Μιζέριας που αγνοούσε την αρχή «τριακόσιες πενήντα οκτώ χιλιάδες εννιακόσια εβδομήντα εννιά κόμματα –δύο πολιτικές».
   Θα αναφέρουμε και το Κομμουνιστικό Κόμμα που κατά την μεταπολίτευση και αφού εγκατέλειψε οριστικά τον κοσμοπολιτισμό των παραδουνάβιων χωρών και των σοβιετικών δημοκρατιών, επέλεξε τον εντός των εθνικών ορίων πολιτικό αγώνα κερδίζοντας στην πρώτη τριακονταετία το 6% των ψηφοφόρων πράγμα που βεβαιώνει ότι στα 200 χρόνια δράσης το κόμμα της κυρίας Παπαρήγα θα κατακτήσει την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.
Και κλείνουμε με τους αλλοδαπούς κοσμοπολίτες που εγκατέλειψαν την Ασία ή την Αφρική για τη Ρόδο, τη Μύκονο ή την Ελλούντα και στους οποίους θα παραχωρήσουμε την ιθαγένεια εφόσον αποκτήσουν υβριδικό αυτοκίνητο, σκάφος ανοικτής θαλάσσης και καμπάνα στον Αστέρα.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

  ΌΧΙ !...
  25 Φεβρουαρίου 2010 

   Μετά τη θριαμβευτική επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και την πρωτοπορία στην πλανητική οικονομική κρίση η Ελλάς δικαίως ανέλαβε να διοργανώσει τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο. Ακόμα ένας θεσμός που διέσυραν η εμπορευματοποίηση, η ιδιοτέλεια και ο ανταγωνισμός επιστρέφει για να αναβαπτισθεί στην κοιτίδα του. Σ’ εμάς επαφίεται να προσδώσουμε στα έργα του Άρη την λάμψη ενός Λεωνίδα, ενός Αλέξανδρου.
   Πράγματι η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Και τούτο δεν αποτελεί ευφυολόγημα της στήλης ούτε αυθαίρετο συμπέρασμα. Πρόκειται για συγκεκριμένη σαφέστατη δήλωση του αξιόπιστού υπουργού προστασίας του πολίτη κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος μετά τον γνωστό αφορισμό του «ο Ομπάμα είναι μουσουλμάνος» διακήρυξε: «Έχουμε πόλεμο». Αυτή τη φράση ακούσαμε καθαρά από τα χείλη του, ύστερα από την νικηφόρα μάχη που έδωσαν οι δυνάμεις των τρισχιλιετών ελλήνων εναντίον του οργανωμένου εγκλήματος και της διεθνούς κερδοσκοπίας. Και ο υπουργός συνέχισε: «Τα καλάσνικοφ και τα πάσης φύσεως όπλα κυκλοφορούν ελεύθερα, σπίτια κακοποιών έχουν περισσότερα όπλα από στρατιωτικές μονάδες. Ζούμε έναν εφιάλτη. Η κερδοσκοπία από τη μια και η ανασφάλεια της κοινωνίας από την άλλη».
   Δεν είναι πρώτη φορά που συνδέεται η διεθνής κερδοσκοπία με το οργανωμένο έγκλημα. Όταν οι κομμουνιστές του Ζαχαριάδη υπό τις διαταγές της Μόσχας εμάχοντο εναντίον του εθνικού στρατού αμειβόμενοι «εις ρούβλια, λέβα, λέι, λεκ και εις μυθώδη ποσά» το επίσημο κράτος ονόμασε τον εμφύλιο «συμμοριτοπόλεμο». Και επειδή πριν την παρέμβαση Χρυσοχοΐδη το υπουργείο Οικονομικών για τη διάσωση της πατρίδας αποφάσισε να αυξήσει τον ΦΠΑ και την τιμή των καυσίμων, να διαλύσει τα ασφαλιστικά ταμεία και να καταργήσει τον 14ο μισθό, συμπεραίνουμε ευλόγως ότι οι διεθνείς κερδοσκόποι είναι μισθωτοί, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμεοι, παράνομοι πρόσφυγες –το ένοπλο τμήμα της κερδοσκοπίας- αλλά ούτε ένας οικονομικά ευκατάστατος. Και αφού οι Σάλομον Μπράδερς του Ρέντη, οι Γκόλντμαν Σακς της Δάφνης και οι Πόλσον της Ελευσίνας θα αντιδράσουν λυσσαλέα -αφού θα φορολογηθούν επιπλέον- η κήρυξη του πολέμου είναι σωτήρια. Και τούτο επειδή χάριν της εθνικής παλιγγενεσίας ουδείς θα διαμαρτυρηθεί όταν η κυκλοφορία θα απαγορεύεται μετά τις 6 εν μέσω γενικής συσκότισης. Και μόνον οι ανθέλληνες θα δυσανασχετήσουν επειδή τα τρόφιμα θα διανέμονται με το δελτίο, την παιδεία θα παρέχει ο παππούς, την υγεία θα φροντίζει ο Ερυθρός Σταυρός, τη στέγαση το Πατριωτικό Ίδρυμα και την ένδυση ο θείος από την Αμερική. Οι μαυραγορίτες (παράνομα cd, ομπρέλες, ζώνες, κ.λπ τιμαλφή) θα εκτελούνται ενώ θα επαναλειτουργούν οι επιτροπές εκτοπισμού –ιερέας, κοινοτάρχης, αστυφύλαξ– ενισχυμένες με την τεχνογνωσία της Βόνταφον.
   Και εν αναμονή της συνεισφοράς των καλλιτεχνών του κράτους Θεοδωράκη, Σαββόπουλου, Νταλάρα, Αλεξίου, Χατζηγιάννη, Ρουβά π.χ. (βαρύτιμη η συμμετοχή τους στο μεγαλοπρεπές κόστος του «2004» και του «Μιλλένιουμ») προτείνουμε ως συμβολή στην εθνική μας ανάταση να τραγουδήσουμε με την Βέμπο και την υπόκρουση της «Ζεχρά» αυτούς τους στίχους:

Αρβανίτες κι αραπάδες μουσουλμάνοι αφρικάνοι
γυφτοσκοπιανοί
στην Ελλάδα τη γλυκιά μας, στα ιερά τα χώματά μας
κάνουν εισβολή

Παιδιά, του Μιχάλη παιδιά, του Χρυσοχοΐδη
παιδιά,
τους μουρλά τους τρελά στο μπιστολίδι

Βρωμοπόδαροι λεχρίτες, πεινασμένοι λωποδύτες
ξεμπουκάρουνε
στα χωριά μας, στα νησιά μας τη δουλειά μας, τα λεφτά μας
να μας πάρουνε

Παιδιά του Μιχάλη παιδιά και λοιπά και λοιπά…