Μάιος 2011 (4 άρθρα)

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   Γκομπινώ
   8 Μαΐου 2011, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 

   Αυτοί που γνωρίζουν τους χρόνους των ανώμαλων ρημάτων είναι βέβαιο ότι διαθέτουν κατατομή Ερμού, όσοι ερμηνεύουν ορθά τις λέξεις κυτόπλασμα, δευτερεία, ερεισίνωτο, διακατέχονται από φιλοπατρία Κυνέγειρου και εάν χρησιμοποιούσαμε το πολυτονικό θα εξασφαλίζαμε εσσαεί το απαραβίαστο των συνόρων. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει εάν πιστέψουμε εκείνους που κατήγγειλαν τις δηλώσεις (που δεν έγιναν ποτέ) του Χένρυ Κίσινγκερ: "Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό (…) πρέπει να τον πλήξουμε στην γλώσσα, στη θρησκεία, στα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα" και τα λοιπά! Εν τούτοις ένα υψηλό γλωσσικό αίσθημα αντί των άθλιων συνθημάτων θα εξέπεμπε από τις εξέδρες ευφρόσυνους γλωσσικούς τύπους όπως: "τοις μπουρδέλοις", "τοις γαμημένοις", "ταις ξεκολιάραις". Οι γνωστές κραυγές των φιλάθλων μετά τον θρίαμβο της ΑΕΚ ή του Ολυμπιακού είναι αποτέλεσμα τού επικίνδυνου ξεπεσμού της φυλής ή τού Χένρυ Κίσινγκερ.
   Αγαπητοί αναγνώστες, θέλοντας να τοποθετήσουμε το φυλετικό ζήτημα σε στέρεες βάσεις πρέπει να ανατρέξουμε στην προσωπικότητα και το έργο του κοινωνιολόγου Ιωσήφ Γκομπινώ. Είναι πρώτος αυτός που διακρίνει στο ανθρώπινο γένος τρεις φυλές, την μαύρη, την κίτρινη και την λευκή, κατάταξη που, εξελισσόμενη φιλοσοφικά, χωρίζει τους πολίτες σε ρεμπεσκέδες, απατεώνες και κοπρίτες. Σύμφωνα με τον Γκομπινώ, πρωτοπόρο θεωρητικό της φυλετικής υπεροχής, την κατώτατη βαθμίδα στην ανθρώπινη κλίμακα κατέχει η μαύρη φυλή, η κίτρινη την μέση και η λευκή την ανώτατη. Οι λευκοί συγκεντρώνουν όλα τα προτερήματα: ωραιότητα, ενεργητικότητα, διανοητική ρώμη, εμμονή στην τάξη, αίσθημα ελευθερίας, τα κτήματα της Μανωλάδας και το λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Οι λευκοί διακρίνονται στους Αρίους και στους Σιμήτες. Οι Άριοι είναι οι ευγενέστεροι του ανθρώπινου γένους. Οι Σημίτες, αν και λευκοί, είναι υποδεέστεροι. Εκληροδότησαν στην ανθρωπότητα δύο ανυπόφορα πράγματα: την πατρίδα και τον νόμο.
   Ο Αρθούρος Ιωσήφ Γκομπινώ (1816-1882), κοινωνιολόγος και διπλωμάτης, μετά τις ευρύτατες σπουδές του διορίστηκε προϊστάμενος στο γραφείο του Υπουργού Εξωτερικών. Ως πρέσβης της Γαλλίας, υπηρέτησε στην Τεχεράνη, στο Ρίο ντε Τζανέιρο και στην Αθήνα. Σχημάτισε κακή γνώμη για τους έλληνες πολιτικούς. Έχουν επισημανθεί επιρροές από τον "ρομαντικό φυλετισμό" του γάλλου κοινωνιολόγου –γράφει η βικιπαίδεια- στις πολιτικές απόψεις του Ίωνα Δραγούμη. Ο Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου επισημαίνει πως ο Γκομπινώ είχε την τύχη των προφητών που απορρίπτει ο τόπος τους. Αντιθέτως οι Γερμανοί τον υιοθέτησαν, αφού έτρεφε τον ιμπεριαλισμό τους. Το βασικό έργο του είναι η "Εισαγωγή στην ανισότητα των ανθρώπινων φυλών".
   Κατά τον πρωτοπόρο συγγραφέα οι λευκοί, λόγω διασταυρώσεων, είναι εκσημιτισμένοι. Όσον αναπτύσσεται  ο πολιτισμός τόσο μεγαλύτερη διασταύρωση γίνεται και τόσο μεγαλύτερος εκφυλισμός ακολουθεί. Η λευκή φυλή εξαφανίζεται από προσώπου γης. Επομένως, για την ανθρωπότητα δεν τίθεται δίλημμα μεταξύ ελλείψεως πολιτισμού και φυλετικής καθαρότητας.
   Οι Έλληνες ήσαν καθαροί Άριοι αλλά ο συνεχής εκσιμητισμός τους οδήγησε στον φυλετικό ξεπεσμό. Ο ολιγότερο εκφυλισμένος λαός είναι οι Γερμανοί. Για τούτο, όταν προ ημερών το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας τήρησε ενός λεπτού σιγή προς τιμήν του Λάκη Σάντα, ο κ. Μιχαλολιάκος βγήκε από την αίθουσα. Δεν μπορούσε να προσβάλλει τους καθαρόαιμους Γερμανούς για χάρη ενός ξεπεσμένου Έλληνα.
   Παραλείψαμε να αναφέρουμε την μόνη ικανότητα που αναγνωρίζει στους Αφρικανούς ο πατέρας του "ρομαντικού φυλετισμού". Οι μαύροι είναι οι καλλιτέχνες της ανθρωπότητας. Ο Ντα Βίντσι ήταν μαύρος, ο Σαίξπηρ ήταν μαύρος, ο Μπαχ ήταν μαύρος. Μαύροι όπως η Πατρίτσια Χάισμιθ, ο Ντάσιελ Χάμετ και ο Ρέημοντ Τσάντλερ δημιούργησαν την "Σερί νουάρ". Η δολοφονία του Μπιν Λάντεν είναι έργο τέχνης, αφού ο πρόεδρος Ομπάμα είναι μαύρος. Οι κίτρινοι είναι ούτως ειπείν οι μικροαστοί του ανθρώπινου γένους. Για τούτο οι μαγαζάτορες και οι βιοτέχνες είναι κίτρινοι.
   Σε προηγούμενο "λοιμώδες νόημα" αποκαλύψαμε αυθαιρέτως τον ανδριάντα του Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφου της γραμμικής Β', στην πλατεία Κάνιγγος. Η οδός Καλλικράτους είναι μια λουρίδα μήκους 25 μέτρων στα Εξάρχεια. ¨Ένας τετραπλάσιος δρόμος είναι η οδός Α. Ι. Γκομπινώ, ανάμεσα Γκύζη και Τουρκοβούνια. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

   Απογραφή πέρα από τη χώρα του πουθενά
   15 Μαΐου 2011, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 

   Το μικτό ορκωτό δικαστήριο της Άμφισσας καταδίκασε τον Επαμεινώνδα Κορκονέα σε ισόβια κάθειρξη για την δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου επειδή "ήταν ακατάσχετη η επιθυμία του ειδικού φρουρού να προκαλέσει με κάθε τρόπο άοπλα νεαρά άτομα και να κάνει επίδειξη ισχύος, εμφορούμενος από την ασφάλεια που του παρείχε η κατοχή του οπλισμού του". Εν τούτοις, διαπρεπής έλληνας συγγραφέας χαρακτήρισε τον φόνο "στατιστική απιθανότητα". Και είναι γνωστό επίσης ότι κατά την δίκη ο ειδικός φρουρός δήλωσε: "όπου να πυροβολήσεις στην Αθήνα κάποιον θα χτυπήσεις", αποδίδοντας το έγκλημα στην πυκνότητα του πληθυσμού. Για να ξέρουν λοιπόν τα τάγματα ασφαλείας πού χτυπούν και οι συγγραφείς να γνωρίζουν τι είναι στατιστικά πιθανό, τις μέρες αυτές διενεργείται γενική απογραφή.
   Εφ' όσον βασική προϋπόθεση για την απαρίθμηση των κατοίκων της χώρας είναι η συνάντηση των απογραφέων με τους απογραφόμενους, η εξακρίβωση του πληθυσμού κατά το 2011 προβλέπεται απολύτως επιτυχής. Και τούτο επειδή η κυβέρνηση του 19%, από το διάγγελμα του Καστελόριζου μέχρι σήμερα, κάνει ό,τι είναι δυνατόν ούτως ώστε η επιθυμία, η ανάγκη ή η μανία των μετακινήσεων να συμπιεσθεί στο ελάχιστο.
   Η ανεργία, σε απόλυτους αριθμούς ή σε ποσοστά, εξασφαλίζει σε κάθε νοικοκυριό έναν άνεργο τουλάχιστον, πρόθυμο να υποδεχθεί τους απογραφείς όταν μας χτυπήσουν το κουδούνι. Οι άνεργοι, αξιοποιώντας τον απέραντο κενό χρόνο που διαθέτουν και επιζητώντας να αισθανθούν χρήσιμοι, αφού συλλέξουν τα στοιχεία θα απαντήσουν ορθά στα ερωτήματα της στατιστικής, δυνατότητα άγνωστη πριν το Μνημόνιο και την Τρόικα.
   Και εάν υποθέσουμε ότι στο σπιτικό σας δεν κατοικεί άνεργος (έχει επιστρέψει στην επαρχία ή έφυγε μετανάστης) η ανέχεια σας παρέχει τις προϋποθέσεις να παραμείνετε στο σπίτι κατά την απογραφή, ευκαιρία αδιανόητη χωρίς την επικείμενη οικονομική κατάρρευση. Πέραν των ανόητων συναναστροφών ή των βαρετών συζητήσεων που συνοδεύουν την έξοδο και καταντούν τη ζωή μας ξένη και φορτική, μένοντας στο σπίτι αποφεύγουμε την επίδειξη, τη σπατάλη και την διαφθορά.
   Εκτός όμως από την ανεργία, την ακρίβεια της αγοράς και την ανέχεια, η πλήρης καταμέτρηση διασφαλίζεται και από την καταρράκωση της εκπαίδευσης, τον ευτελισμό του συστήματος υγείας και την οριστική διάλυση καταστημάτων και βιοτεχνιών. Εφ' όσον ουδείς θα μετακινείται από και προς τα εκπαιδευτήρια, τα νοσοκομεία ή τα μαγαζιά (σκέφτηκαν οι οργανωτές) οποτεδήποτε διενεργηθεί η αρίθμηση του πληθυσμού θα στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.
   Αλλά επειδή πάντοτε υπάρχουν οι απληροφόρητοι ή οι αδιάφοροι (οι τζιτζιφιόγκοι) που αμφισβητούν προκλητικά την απαγόρευση των μετακινήσεων, την αναγκαστική συσκότιση και τα μπλόκα των "ες-ες", εφαρμόζεται ήδη η κατάργηση των συγκοινωνιών για την πλήρη προστασία της απογραφής. Πανάκριβη βενζίνη, πανάκριβα εισιτήρια, πανάκριβα διόδια βεβαιώνουν τους ερευνητές ότι σε κάθε σπίτι θα συμπληρώσουν το ερωτηματολόγιο με τη βοήθεια της οικογένειας.
   "Μεγάλο στοίχημα της απογραφής", έγραψε η "Κυριακάτικη" στις 8 Μαΐου, "είναι η αποτύπωση για πρώτη φορά της κρίσιμης μάζας  του μεταναστευτικού πληθυσμού που έχει αυξηθεί και διαφοροποιηθεί πολλαπλώς την τελευταία δεκαετία". Θα καταγραφούν τα εκατομμύρια του περιθωρίου; Η ελάχιστη ενημέρωση των προσφύγων (κατ' ουσίαν συνωμοτικά μέτρα), ο αυτονόητος ακτιβισμός των καταμετρητών, ο τεχνικός τους εξοπλισμός και η άγρια ζωή αστέγων και εξαρτημένων μας φέρνουν στο νου "Το κυνήγι του λιονταριού με το τόξο", γυρισμένο πριν από χρόνια στην Αφρική και συγκεκριμένα "πέρα από τη χώρα του πουθενά". Σε ποια γλώσσα θα απογραφούν οι Βατούσι; Το ενημερωτικό υλικό κυκλοφορεί αγγλικά, γαλλικά, αλβανικά, ρωσικά, κινέζικα, αραβικά, αφγανικά, πακιστανικά. Αλβανικά μιλάνε στο Μάλι και στην Γκάνα, ρωσικά στη Σουδάν και κινεζικά στη Ροδεσία. Πώς θα βρουν έναν άστεγο οι καταμετρητές; Πρώτα θα ψάξουν στο παγκάκι, μετά στον σκουπιδοτενεκέ και κατόπιν στη χωματερή. Πώς ξεχωρίζουμε μια κατοικία από ένα τέμενος; Στην κατοικία ζουν πρόβατα και κατσίκια ενώ το τέμενος καίγεται. Πώς ξεχωρίζουμε τους απεξαρτημένους; Οι απεξαρτημένοι έχουν καταγραφεί, οι εξαρτημένοι ουδέποτε. Πού μένουν οι διαδηλωτές; Στον τόπο! 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

   Ο Σολωμός, οι γυναίκες και ο κ. Στρος Καν

   22 Μαΐου 2011, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 

   Ο κ. Ντομινίκ Στρος Καν, διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του Ελληνικού Κράτους, υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας, σπούδασε Νομικά, Διοίκηση Επιχειρήσεων, Πολιτικές Επιστήμες, Στατιστική και Οικονομικά για να διαμένει σε σουίτες των 3.000 ευρώ ημερησίως, να επιτίθεται γυμνός στις καθαρίστριες, να τις σέρνει στο πάτωμα, να τις σπρώχνει στο μπάνιο και να τις εξαναγκάζει σε στοματικό σεξ. Σε αυτό το συμπέρασμα μπορούν να καταλήξουν οι μαθητές που τις ημέρες αυτές διαγωνίζονται στην στατιστική, στη βιολογία, στα μαθηματικά ή στην έκθεση και πληροφορήθηκαν τα νέα του διαπρεπούς οικονομολόγου και ακαδημαϊκού. Και συνεχίζοντας το συλλογισμό τους και εφόσον τους ενδιαφέρει αυτού του είδους η σεξουαλική συμπεριφορά, θα θεωρήσουν περιττή την εκπαίδευση εάν με οποιονδήποτε τρόπο εξασφαλίσουν 3.000 ευρώ για κατάλυμα και την αίσθηση της ατιμωρησίας.
   Αγαπητοί αναγνώστες, ο μύθος των λαμπρών ακαδημαϊκών σπουδών, ο "έπαινος του δήμου και των σοφιστών" που τις ακολουθεί, καλύπτουν την ουσία του εκπαιδευτικού συστήματος που οργανώθηκε για την κοινωνική καταστολή της νεολαίας και την απόσυρση των επικίνδυνων νεανικών ορμών στο περιθώριο.
   Πράγματι, από όλες τις μορφές καταστολής (στράτευση, φυλάκιση, αθλητικός παροξυσμός, τηλεοπτική καθήλωση) η πλέον συμφέρουσα το κράτος είναι η εκπαίδευση. Την υπεροχή του εκπαιδευτικού μηχανισμού καταστολής –έναντι των άλλων συστημάτων- εγγυώνται η 30ετής διάρκεια του πειθαρχικού προγράμματος, η συγκατάθεση του δεσμώτη, η συνδρομή του οικογενειακού περιβάλλοντος και η πολύμορφη, διαρκής συνεργασία της κοινωνικής ομάδας του υπό καταστολή διαβιούντος. Και ενώ οι λιποτάκτες ή οι δραπέτες απολαμβάνουν τη μέχρις ηρωοποιήσεως κάποτε κοινωνική αποδοχή, όσοι αυτοβούλως απελευθερώθηκαν από την εκπαίδευση αντιμετωπίζουν τους μυκτηρισμούς, την περιφρόνηση της κοινότητας και ζουν υπό το κράτος των ενοχών. Τα κονδύλια για τη σύντομη στράτευση εξάλλου παρέχονται με μεμψιμοιρίες, καχυποψία, γογγυσμούς και αγανάκτηση. Τα έξοδα των φυλακών αποσιωπώνται, χαμένα στον προϋπολογισμό της δικαιοσύνης και της αδιαφορίας. Τουναντίον, όσα χρήματα και να απαιτηθούν για την εκπαίδευση, προσφέρονται με την αμέριστη συγκατάθεση των φορολογουμένων. Για τούτο η εκπαιδευτική καταστολή εύκολα μετατρέπεται από κρατική σε ιδιωτική. Καθήν στιγμή ο στρατός και η φυλακή που προϋποθέτουν εθνικό σχεδιασμό, γιγαντιαίο κρατικό μηχανισμό και υψηλή κατάρτιση στελεχών, έχουν αμφίβολα σωφρονιστικά αποτελέσματα, αντιθέτως η εκπαίδευση που ασκείται με ελάχιστα μέσα και μειωμένο κρατικό ενδιαφέρον, έχει πάγια χειροπιαστή και βαθιά κατασταλτική επίδραση στη νεολαία.
   Εάν θεωρήσουμε τα σχολικά χρόνια ως πειθαρχημένη διαβίωση θα καταλάβουμε που οφείλεται η παρατεταμένη διάρκειά τους, η ανύπαρκτη μορφωτική φροντίδα της πολιτικής ηγεσίας, τα αντιφατικά εκπαιδευτικά προγράμματα, τις εθνικές ασυναρτησίες και τις θρησκευτικές μωρολογίες ως περιεχόμενο και τις συνεχείς εξευτελιστικές εξετάσεις που καταβασανίζουν τους σπουδαστές. Όταν τα πειθαρχικά μέτρα αγγίζουν το επιθυμητό όριο, όπως τώρα, κλείνουν εκπαιδευτήρια και καταργούνται μαθήματα –το άλλοθι της καταστολής- και βεβαίως μειώνονται δραστικά τα διαθέσιμα κονδύλια.
   Στις γενικές εξετάσεις που διενεργεί αυτές τις ημέρες το Υπουργείο Παιδείας στο μάθημα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας θεωρητικής κατεύθυνσης, δόθηκε ως εξεταστικό θέμα ο "Κρητικός" του Διονύσιου Σολωμού. Σύμφωνα με το έγκυρο φροντιστήριο Μπαχαράκη, στο ποιητικό κείμενο του εθνικού μας ποιητή: "Η γυναικεία υπερφυσική παρουσία που ενσαρκώνει τις πλατωνικές ιδέες της ομορφιάς, της καλοσύνης, της αρμονίας και του αγνού θεϊκού έρωτα, η Φεγγαροντυμένη, ξεπροβάλλει μέσα από το φεγγάρι λουσμένη στο φως, μαγεύοντας τα πάντα στο πέρασμά της".
   Έτσι ε;
   Ο κ. Ντομινίκ Στρος Καν, διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του Ελληνικού Κράτους, υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας, οικονομολόγος και ακαδημαϊκός, ρίχνεται γυμνός στη Νεοελληνική Λογοτεχνία, την Φεγγαροντυμένη την σέρνει στο πάτωμα, τη σπρώχνει στο μπάνιο και την αναγκάζει σε στοματικό σεξ.
   Υπάρχει εναλλακτική πρόταση για την παιδία; Βεβαίως! Ο κ. Γιώργος Βουλγαράκης, υπουργός πολιτισμού κάποτε της κυβέρνησης Καραμανλή, για να ενισχύσει τη ΔΑΠ Θεσσαλονίκης που κατέβαινε στις (καλή ώρα) φοιτητικές εκλογές, κρατώντας ο ίδιος το ρυθμό με τύμπανο, συνόδευε ένα αμφιθέατρο γεμάτο σπουδαστές οπαδούς του που κραύγαζαν: "Βουλγαράκη, Βουλγαράκη, γάμησε τον πούστη τον Γιωργάκη", παρέχοντας ένα σπάνιο υπόδειγμα εκπαιδευτικής πολιτικής.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

   29 Μαΐου 2011, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 

   Οταν προ ετών παιζόταν το «Δαμάζοντας τα κύματα» του Λαρς Φον Τρίερ, ο συντάκτης του παρόντος έφυγε στη μέση της προβολής θεωρώντας περιττή την νοσοκομειακή τέχνη: εφόσον επισκέπτεται κανείς για μία ώρα κάθε εβδομάδα το «Ανιάτων», το ΚΑΤ ή τον «Ευαγγελισμό» θα εξασφαλίσει θλίψη εσαεί.
   Μολοντούτο εμφανίστηκε στην τηλεόραση ένα «Νησί» του οποίου ο υπογράφων δεν είδε ούτε πλάνο για έναν ισχυρότατο λόγο: πλην των επιδείξεων της «Μπάρτσα», ουδέποτε παρακολουθεί τα τηλεοπτικά προγράμματα.
   Αγαπητοί αναγνώστες, αφού γιατροί, φαρμακοποιοί, βοτανολόγοι, μάγοι, οιωνοσκόποι, αστυνομικοί, στρατιωτικοί, ιερείς και δικτάτορες φροντίζουν τη δημόσια υγεία, οι καλλιτέχνες, εκτός από ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις, διέγραψαν την περίθαλψη από τα ενδιαφέροντά τους. Πράγματι, όσο εκτενής είναι η αναφορά των τεχνών στα ψυχικά πάθη, τόσο ελάχιστα ασχολούνται (οι τέχνες) με τη θεραπεία του σώματος. Οι ήρωες των μεγάλων αφηγημάτων και παραστάσεων πάσχουν, υποφέρουν, δαιμονίζονται αλλά απολαμβάνουν μια παράδοξη ανοσία στις μολυσματικές ασθένειες. Τα έπη, το διονυσιακό θέατρο και το ελισαβετιανό δράμα εξελίσσονται σε περιβάλλον άσηπτο, αποστειρωμένο και υγιεινό. Προνόμιο που εξασφαλίζει στα μυθιστορηματικά και τραγικά πρόσωπα παροιμιώδη αντοχή στις εξωφρενικές περιπέτειες. Οι δημιουργοί πολύ νωρίς αντιλήφθηκαν πως οι σεπτές επεμβάσεις της ιατρικής στο ανθρώπινο σώμα χρησιμεύουν ως προηγούμενο για τις επελάσεις της εξουσίας στο σώμα της κοινωνίας και για τούτο τις αποφεύγουν.
   Οταν ο γιατρός δηλώνει αναρμόδιος για τη θεραπεία της Λαίδης Μάκβεθ -τα εφιαλτικά της οράματα οφείλονται στην αιματηρή αρχομανία της- ο επίσης αρχομανής ήρωας του Σέξπιρ κραυγάζει: «Ρίξε την ιατρική στους σκύλους, να μου λείπει». Στις ταινίες του Φορντ, για να μην εκληφθούν ως πρότυπα εξουσίας οι γιατροί, εμφανίζονται αστείοι και αλκοολικοί. Ομοίως στον «Δράκουλα» με τον Κρίστοφερ Λι, ο γιατρός είναι η μόνη εύθυμη νότα του φιλμ, γελοίος και ανίκανος. Τις υλοποιημένες ενοχές της ηρωίδας στα «Πουλιά» του Χίτσκοκ αποπειράται να ερμηνεύσει μια σοβαροφανής επιστήμων. Για να μετατραπεί η υγιεινή σε καταπιεστικό μέσον στο «Χάπι-Ντέι» του Βούλγαρη, τα μεγάφωνα του στρατοπέδου ουρλιάζουν: «Ενα είναι το σύνθημα· πόσες μύγες μάζεψες;» Ο Καβάφης, σχολιάζοντας τα έργα του πολιτικού αναμορφωτή στη «Μεγάλη Ελληνική Αποικία», γράφει: «Να δούμε τι απομένει πια μετά τόση δεινότητα χειρουργική».
Προ λίγων ημερών προβλήθηκε στους κινηματογράφους η «Μαύρη Αφροδίτη» του Αμπντελατίφ Κεσίς, η ιστορία της Σάαρτζι Μπάρτμαν, δηλαδή της Νοτιοαφρικανής με το υπερτροφικό αιδοίο και τη στεατοπυγία, που τον δέκατο ένατο αιώνα περιέφεραν ως δημόσιο θέαμα στην Ευρώπη οι προαγωγοί. Η επιστημονική κοινότητα είχε ανακαλύψει σε αυτήν την εξέλιξη του ουρακοτάγκου σε κάποιο άλλο σεξουαλικό ζώο.
   Μια σύμπτωση: Η Σάαρτζι Μπάρτμαν γεννήθηκε το 1789. Στο μυθιστόρημα «Οι θεοί διψούν» του Ανατόλ Φρανς (1844-1924) οι επαναστάτες του 1789 εμφανίζονται σαν τέρατα της αποκαλύψεως που ως ιερό και όσιο λατρεύουν την «Αγία Καρμανιόλα». Με ανάλογο πνεύμα περιγράφεται το «Κούτσουρο», μια καθαρίστρια πανδοχείου, φευγαλέα παρουσία στο γραπτό του διάσημου συγγραφέα. «Βλέπετε, αυτό το πλάσμα», είπε ο γιατρός Πελεπόρ, «δεν είνε μία γυναίκα, είνε δύο γυναίκες. Επειδή μου έκαμνε έκπληξιν ο τεράστιος όγκος της ανατομικής κατασκευής της, την εξήτασα και παρατήρησα ότι τα περισσότερα των οστών της ήσαν διπλά... αυτό που βλέπετε πολίται είνε ένα τέρας» γράφει ο Ανατόλ, και συνεχίζει στη σελίδα 14, στην έκδοση «Βασιλείου» και μετάφραση αγνώστου: «Το Κούτσουρον εκοιμάτο με ανοικτόν το στόμα και τας κνήμας διεστώσας. Το μέγεθός της ήτο τεράστιον, το δέρμα της, αναμεταξύ των λεπίων, της λίγδας και των πιτυλισμάτων της κοπριάς ήστραπτε νέον και δροσερόν. Ο Δεμαΐ ερρίφθη επ' αυτής. Αιφνιδίως εκείνη εφοβήθη και εφώναξεν. Αλλ' ότε εννόησε περί τίνος επρόκειτο, επροσποιήθη ότι ήτο βυθισμένη εις κατάστασιν ημιεγρηγόρσεως».
   Ο Δεμαΐ που «επέστρεψεν εις το δωμάτιόν του και εκοιμήθη μέχρι πρωίας ύπνον βαθύν και ήσυχον», στο τέλος του αφηγήματος κερδίζει την πολυπόθητη Ελωίδα. Ο Ανατόλ Φρανς, που «υπήρξεν υψηλόφρον, διαυγές και ακριβολόγον πνεύμα», βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1921. Δεν μάθαμε νεότερα για το «Κούτσουρο».