Μάρτιος 2011 (4 άρθρα)

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   Αφιέρωμα στη μαλαπέρδα*
   6 Μαρτίου 2011, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 

   Από τη συνάδελφο κ. Δώρα Παρωδίτη λάβαμε το ρεπορτάζ που αναδημοσιεύουμε χάριν των αναγνωστών:
   «Από τον Οκτώβριο του προηγούμενου έτους μέχρι τον προσεχή Μάιο, η "Κινηματογραφική Εταιρεία Αθηνών" με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και υπό την γενική διεύθυνση της κ. Μαρίας Μπόμπολα, διοργανώνει στην Αθήνα το πρώτο παγκοσμίως αφιέρωμα στην Τρύπα. Το πρωτότυπο αυτό πολιτιστικό γεγονός (μια ματιά στο διαδίκτυο θα σας πείσει) στηρίζεται στη μεγάλη χορηγία της εταιρείας "Ελλάκτωρ" και στη συμμετοχή όλων των δημόσιων ή ιδιωτικών μουσείων της Αθήνας.
   Ακολουθώντας το ως άνω παράδειγμα, η "κινηματογραφική λέσχη Αφιδνών" με την υποστήριξη του ΥΠΟ, διοργανώνει από αύριο, Καθαρή Δευτέρα, αφιέρωμα στη μαλαπέρδα.
   Από το στειλιάρι του προϊστορικού πέλεκυ στους δαυλούς, στις λαμπάδες, στα γεωτρύπανα και στα κλειδιά, στα σκήπτρα, στα βύσματα, στα κανόνια και στα τρένα, ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι ο πολιτισμός της μαλαπέρδας, έλεγε ο κ. Τζον Παχυμέρης στην εμπεριστατωμένη ξενάγηση που πραγματοποιήθηκε για τους δημοσιογράφους σε πέντε μουσεία, παρουσία της κ. Ρίτας Τιριτόμπολα, προέδρου της κινηματογραφικής λέσχης Αφιδνών. Μαλαπέρδες κλασσικές, μεσαιωνικές και σύγχρονες, μαλαπέρδες πραγματικές, αστρικές και ερωτικές. Μαλαπέρδες χρηστικές, μαλαπέρδες φανταστικές, ψηφιακές, αρχιτεκτονικές, ιστορικές, μεταφορικές, μαλαπέρδες ιδεατές και ιδεώδεις. Μαλαπέρδες που είτε δημιουργούν τα μεγαλύτερα φαινόμενα της φύσης είτε τα διαμορφώνουν. Υπό την έννοια αυτή, ο μουσειακός ποδαρόδρομος του αφιερώματος από αύριο προσεγγίζει και εξερευνά τη μαλαπέρδα από οποιαδήποτε δυνατή σκοπιά. Το αφιέρωμα, μέσω του καλλιτεχνικού διευθυντή του Τζον Παχυμέρη, στον οποίο ανήκει η ιδέα, περπάτησε σε δεκαέξι σημεία των Αφιδνών, αναζητώντας όλες τις πτυχές της χρήσης της μαλαπέρδας στην ιστορία του ανθρώπου. Από τον πρώτο λοστό της εποχής του λίθου μέχρι τη "Σπείρα" του Κώστα Βαρώτσου, ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι γεμάτος από μαλαπέρδες. Ο μουσειακός ποδαρόδρομος με 200 εκθέματα, αρχίζει από την ιδεατή μαλαπέρδα (κεραυνό) που κρατούσε ο Ζευς του Αρτεμισίου και τελειώνει με το ρύγχος ενός υπερηχητικού αεροπλάνου στο προαύλιο του Πολεμικού Μουσείου. Μέγας χορηγός του εγχειρήματος, η εταιρεία "Πρώκτωρ".
   Μπορεί μια μαλαπέρδα να αλλάξει την ιστορία; Το βέλος που εξόντωσε τον Αχιλλέα, τα όπλα που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, αρκούν για να δώσουν απάντηση στο ερώτημα. Το πρώτο θα το συναντήσετε στο Αρχαιολογικό Μουσείο, τα δεύτερα στην "Δολοφονία του Καποδίστρια" του Διονυσίου Τσόκου, στο Μουσείο Μπενάκη.
   Πιστόλες και καριοφίλια, εμπροσθογεμή τυφέκια και τυφέκια πολυτελείας, περίστροφα του 19ου αιώνα, καραμπίνες αλλά και κανόνια από το Πολεμικό Μουσείο, ένα κοινό πέρα του σκοπού τους έχουν: την απειλητική μέχρι θανάτου μαύρη κάνη σε σχήμα μαλαπέρδας.
   Αλλά και η φλογέρα, ο ζουρνάς, ο μπαγλαμάς, το μπουζούκι, η λύρα, η κιθάρα, δεν θα λειτουργούσαν χωρίς το μακρύ καλάμι, το μανίκι ή του δοξάρι, ενώ η μπουρού και το κέρατο (άλλη μαλαπέρδα) μετατρέπονται σε μουσικά όργανα. Όλα από το μουσείο μουσικών οργάνων Αφιδνών.
   Το Συμβούλιο των Μουσείων του ΥΠΟ, στη σχετικά με το θέμα συνεδρίασή του, θεώρησε προκλητική και πολύ ενδιαφέρουσα την ιδέα για έναν ποδαρόδρομο στα μουσεία με θέμα "μαλαπέρδες". "Πρόκειται για δράση που μεταβάλλει τον τρόπο που προσεγγίζονται οι μόνιμες συλλογές" είπε η γενική διευθύντρια αρχαιοτήτων κ. Σάρα Μαρή. "Συμβουλευτείτε τα μπάνερ στην είσοδο των μουσείων" συμπλήρωσε.
   Καθ' όλη τη διάρκεια του αφιερώματος, στους κινηματογράφους θα παίζονται οι σχετικές με το θέμα ταινίες "Καραμπίνα-φάντασμα" (Τζέημς Στιούαρτ), "Το τρένο" (Μπαρτ Λάγκαστερ), "Τα κανόνια του Ναβαρόνε" (άντονι Κουήν), "Κόκκινος Οκτώβρης" (Σον Κόνερι), "Πύθων" (Υβ Μοντάν), "Ο Γίγας" (Τζέημς Ντην), "Μόμπι Ντικ" (Όρσον Γουελς, Γκρέγκορι Πεκ).
   Γιατί όμως η μαλαπέρδα μπορεί ως θέμα να αφορά μια κινηματογραφική ρετροσπεκτίβα; Επειδή οι αδελφοί Λιμιέρ αξιοποίησαν την εφεύρεση του Σάμιουελ Κολτ (επινόησε το περίστροφο) και την μετέτρεψαν σε τέχνη", εξηγεί ο Τζον Παχυμέρης.»
  
   Δώρα Παρωδίτη

   Προσυπογράφουμε και σας ευχόμαστε χαρούμενη Καθαρή Δευτέρα.

   * Μαλαπέρδα: Αποξηραμένο κολοκύθι, μεγάλο όσο και ο φαλλός γαϊδάρου σε πλήρη επιμήκυνση.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

   Κυνόδοντες και Μαχαιροβγάλτες*
   13 Μαρτίου 2011, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 

   Εάν ο "Κυνόδοντας" κέρδιζε όπως του αξίζει ένα από τα όσκαρ, ο κ. Λάνθιμος όφειλε να το μοιραστεί με τα στελέχη, τους διαφημιστές και τους ευνοούμενους της κυβέρνησης, αφού αυτοί είναι ουσιαστικά οι εμπνευστές του φιλμ. Το ίδιο συμβαίνει και με τον "Μαχαιροβγάλτη" του κ. Οικονομίδη. Οι πρώτες ύλες της ταινίας είναι παραγωγή του ελληνικού καθεστώτος.
   Όπως μετά την ορκομωσία της κυβέρνησης μας πληροφόρησαν ότι την εξουσία της χώρας ανέλαβαν οι "αντιεξουσιαστές", κατά τον ίδιο τρόπο στην πρώτη σκηνή του "Κυνόδοντα" μια κασέτα μας διδάσκει ότι η θάλασσα είναι ένα είδος πολυθρόνας, ο αυτοκινητόδρομος ένας από τους ανέμους και η καραμπίνα είναι πουλί. Και η λογική του "1984" συνεχίζεται στην φιλμική και παράλληλα στην πολιτική μας ζωή, εφ' όσον η κατάληψη της χώρας από το ΔΝΤ αποκαλείται "σωτηρία της πατρίδας" και το μουνί (στο φιλμ) ονομάζεται "λάμπα".
   Και, εκτός από την διαστρέβλωση του νοήματος των λέξεων, η ομιλία των κινηματογραφικών ηρώων ισοπεδώνει και την εκφορά του λόγου , αφού οι φράσεις προφέρονται άχαρα, παράτονα, άψυχα, μηχανικά. Ασφαλώς ο κήνσορας αυτού του είδους εκφώνησης είναι ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου, του οποίου οι προτάσεις ακούγονται σαν αχθοφόροι που απρόθυμοι και κατάκοποι μεταφέρουν τις έννοιες όπως το οποιοδήποτε αγώι.
   Η περιχαρακωμένη, ξενοφοβική και μισαλλόδοξη οικογένεια του "Κυνόδοντα", που δημιούργησαν οι φιλόστοργοι και προστατευτικοί γονείς, συνιστά ακριβέστατο πατρόν της ελληνικής κοινωνίας και το όνειρο των κ.κ. Βορίδη, Άνθιμου και Ραγκούση. Προκειμένου να θωρακίσουν το Τείχος του Αίσχους που ορθώνουν γύρω από τα παιδιά τους, πλάθουν έναν αδελφό φυγάδα, έναν φανταστικό εξωμότη, και του φορτώνουν τον ακτιβισμό της αριστεράς, το κίνημα "δεν πληρώνω", την αναρχία, την τρομοκρατία και την Γρίπη. Όταν αυτός ο ανύπαρκτος Εξαρχειώτης κατακτά τη συμπάθεια των εντοιχισμένων, κηρύσσεται νεκρός και εκφωνούνται επικήδειοι.
   Η μεγάλη απειλή, οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί, οι Τούρκοι, η Υπατία, είναι μια "γάτα με σφυρί", όπως προειδοποιεί εκτάκτως ο πατέρας, κατηγορηματικός και αιματόβρεχτος σαν δελτίο ειδήσεων.
Το σεξ, υψηλής ασφαλείας σύμφωνα με τις προδιαγραφές του κ. Σεραφείμ, επιτρέπεται μόνο για το αγόρι της οικογένειας και αποκτάται με γονική παροχή. Πρόκειται για ένα είδος γυμναστικών ασκήσεων ή χειρουργικών επεμβάσεων με πιθανή εκσπερμάτωση. Όταν παραβιάζονται οι κανόνες, η αιμομιξία γενικεύεται. Την κόρη που δραπετεύει καταδιώκουν τα γαυγίσματα των αδελφών, όπως προβλέπει η εκπαίδευση από τους εκφωνητές των οκτώ. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, όφειλε να παραμείνει στο οικογενειακό κελί μέχρι να της πέσουν τα δόντια ή μέχρι να ξοφλήσουμε τα εθνικά δάνεια.
   Με γαυγίσματα, κραυγές και ουρλιαχτά στήνεται το ντεκόρ και στην ταινία του κ. Οικονομίδη. Εάν ο θείος του "Μαχαιροβγάλτη" ήταν τραπεζίτης και τον ρόλο της κ. Καλλιμάνη έπαιζε η Νικόλ Κίντμαν, θα βλέπαμε ένα ¨φιλμ-νουάρ". Ο δολοφόνος παραμένει στα αζήτητα, αφού το θύμα έχει χτίσει ένα άλλοθι κατάλληλο για όποιον παραγωγό φράουλας, πολιτικό σωτήρα ή ιεράρχη ξέρει να το εκμεταλλευτεί.
   "Πιάστε τους Αλβανούς, αυτά τα φίδια". Σύνθημα τόσο πειστικό που αποτρέπει κάθε έρευνα για τον φόνο. Για τούτο παραμένει ασύλληπτος ο αφόρητος κόσμος της ταινίας. Βίαιος, άγονος, κενός, τυφλός και βαθύτατα ένοχος, καταγγέλλει "όσους προσπαθούν να σπιλώσουν την πολιτική του ιστορία". Στη γλώσσα του φιλμ, το προηγούμενο στερεότυπο μεταφράζεται: "Την αγαπάω ρε μαλάκα". Πριν από24 καρέ την έχει κομματιάσει. Περιγράφουμε μια περαστική φιγούρα της ταινίας. Οι ολοκληρωμένοι χαρακτήρες βιώνουν μια μανιοκαταθλιπτική, ρατσιστική ψύχωση.
   Επιβαρύνουμε ίσως το πολιτικό μητρώο των κ.κ. Λάνθιμου και Οικονομίδη και προβλέπουμε τη εύστοχη κριτική του κυβερνητικού εκπροσώπου για τα δύο φιλμ: "Πολιτικός χουλιγκανισμός με αυθόρμητο πρόσημο", τον κ. Πάγκαλο να προσθέτει "η ιδεολογία και η πρακτική τους (των σκηνοθετών) είναι ένας προάγγελος για την εισαγωγή στην τρομοκρατία" και τον κ. πρωθυπουργό (μέλος του Δ.Σ. του ιδρύματος Καντάφι) να κλείνει με την φράση από τον Μαχαιροβγάλτη «πάμε να φτιάξουμε κάτι όμορφο».

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   Το Κυανούν της Πρωσίας
   20 Μαρτίου 2011, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 

   Αντιδρώντας στην τυραννία της αστυνομικής ταυτότητας, ο Χοκουσάι (1760-1849), ο μέγιστος των Ιαπώνων ζωγράφων, υπέγραφε τα απαράμιλλα έργα του ως Σιουρνό, Σιόρι, Τοκιμάσα, Σεσσίν, Ταΐρο, Μανροτζίν, Κατσοτσικάουα, Λίτσου, Ταμέιος, Ταμεκατσού, προηγούμενος κατά πολύ των κατ' επάγγελμα ψευδώνυμων κ.κ. Ιερώνυμου, Άνθιμου και Σεραφείμ. Στην πραγματικότητα (εάν ως πραγματικότητα δεχτούμε το ληξιαρχείο) ο Χοκουσάι ονομαζόταν Τοκιτάρο Κατσουτσίκα. Οι φίλοι του τον προσφωνούσαν Γκακιοτζίν ή Γκουακίγο, που σημαίνει "ο τρελός του σχεδίου". Παρά τις πρωτεϊκές μεταμορφώσεις της υπογραφής του, ο κρατικός αυταρχισμός ακολουθεί τα ίχνη του μέχρι τα τελευταία διάσημα έργα του. Ορισμένες από τις "Τριανταέξι όψεις του όρους Φούτζι" φέρουν την έγκριση του λογοκριτή. Ο φρουρός του νόμου αναζητούσε μέρισμα από το εμπόριο ερωτικών εικόνων αλλά εις μάτην.
   Τέχνη του Χοκουσάι είναι οι ukiyo-e, πολλαπλές αναπαραγωγές εικόνων με θέμα το αειφόρο φυσικό κάλος της θάλασσας, των λιμνών, του βουνού, των ποταμών. Λογικό, αφού ukiyo-e σημαίνει "εικόνες του ρευστού κόσμου". Ανάμεσα στα αριστουργήματα του μεγάλου δασκάλου, και ίσως τα διασημότερα ιαπωνικά χαρακτικά που τυπώθηκαν ποτέ, είναι το "Φούτζι την αυγή" και το "Μεγάλο κύμα", τα οποία εμφανίζονται στην επικαιρότητα όποτε η γη ανανεώνει το ενδιαφέρον μας για την Άπω Ανατολή.
   Για την εκτύπωση αυτών και των άλλων τριαντατεσσάρων "όψεων του όρους Φούτζι", χρησιμοποιήθηκε μια νέα για την εποχή συνθετική χρωστική ουσία, το κυανούν της Πρωσίας, που είχαν εισάγει στην Ιαπωνία Ολλανδοί έμποροι. Χάρη στην ένταση, την φρεσκάδα, την πολυτιμότητα αυτού του χρώματος, προβάλλεται στον υπέρτατο βαθμό το ζωηρό σχέδιο του χαράκτη και η αρτιότητα της σύνθεσης. Το πρωσικό μπλε ή κυανούν του Βερολίνου, ή σιδηροκυανιούχος σίδηρος, έχει εκτεταμένη τονικότητα που διατηρεί σε όλη της την κλίμακα την χρωστική αξία της βαφής. Περιγράφει με ακρίβεια τις φόρμες και καλύπτει φωτεινά τις επιφάνειες. Δίνει δύστροπα αλλά στιβαρά μωβ και πλούσια πράσινα.
   Αγαπητοί αναγνώστες, όπως οι κ.κ. Καρατζαφέρης και Καμίνης κατηγορούν τις διαδηλώσεις για τα λουκέτα των καταστημάτων της Σταδίου, το πρωσικό μπλε θεωρείται ύποπτο δηλητηριάσεων, επειδή προφανώς το όνομά του συνδέεται με το πρωσικό οξύ (το υδροκυάνιο). Τουναντίον πληροφορηθήκαμε τις ημέρες αυτές ότι το μπλε Πρωσίας είναι αποτελεσματικό αντίδοτο στο ραδιενεργό καίσιο -137,44 μικρογραμμάρια του οποίου επιφέρουν τον θάνατο σε τρεις εβδομάδες. Το συνθετικό χρώμα συνδέεται με αυτό και επιταχύνει την αποβολή του από τον οργανισμό.
   Εφευρέτης του πρωσικού μπλε υπήρξε ο θεολόγος, ιατρός και Γερμανός Γιόχαν Κόνραντ Ντίππελ, που έζησε την εποχή κατά την οποία εμείς χτίζαμε Παρθενώνες και οι Γερμανοί σιτίζονταν αποκλειστικά με βελανίδια (1673-1734). Την βιογραφία του συνθέτουν στοιχεία ιστορικά και βαρετά αφ' ενός, γοητευτικά και αβάσιμα αφ' εταίρου. Απολύτως ορθό είναι ότι ανακάλυψε κατά λάθος το κυανούν της Πρωσίας αναζητώντας το ελιξίριο της νεότητας, όπως οι αναγνώστες δηλαδή που διψούν για ένα δροσερό κείμενο και τους προσφέρουμε μαθήματα ιατροφιλοσοφίας. Ο Ντίππελ, λοιπόν, σπούδασε θεολογία, φιλοσοφία και αλχημεία. Ενεπλάκη σε σκληρές εκκλησιαστικές ή οικονομικές διαμάχες, επιδόθηκε στην ανατομία, φυλακίστηκε ως αιρετικός. Κατοικούσε στον πύργο Φρανκεστάϊν, τον οποίο, καθώς λέγεται, ανατίναξε πειραματιζόμενος με την νιτρογλυκερίνη. Φημολογείται ότι υπήρξε το πρότυπο του ήρωα Φρανκεστάιν της αγαπημένης μας Μαίρης Σέλλεϋ.
   Την εποχή που έφυγε ο Κόνραντ Ντίππελ, δηλητηριασμένος ή απόπληκτος, Γάλλοι και Γερμανοί ήσαν σε εμπόλεμη κατάσταση, διαρκέστερη και από τη διαμάχη Συνασπισμού – ΚΚΕ, δια τούτο το μπλε ντε Πρυς έφτασε στο Παρίσι μέσω Τόκυο και δια χειρός Χοκουσάι. Ο Έντμοντ Γκονκούρ επισημαίνει την επιρροή που άσκησαν οι "όψεις του Φούτζι" στους ιμπρεσιονιστές. Στην Ευρώπη αναπτύσσεται ο ιαπωνισμός, ένα αισθητικό ρεύμα που εδραιώθηκε μετά τον ρωσσοϊαπωνικό πόλεμο και οδήγησε στην Αρτ-Νουβώ του Μυσά στον Γουίνσορ Μακ Κέι και στον Γουώλτ Ντίσνεϋ.
   Το κείμενο αυτό και το ύφος της γελοιογραφίας βορείως της στήλης οφείλεται στο μνημόνιο που υπέγραψε ο συντάκτης με τους ως άνω εταίρους μας για την σωτηρία της πατρίδας.

   Σημ.: Το βιβλίο "Χοκουσάι - Οι τριανταέξι όψεις του όρους Φούτζι" κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Άγρα το 2007.

Γιάννης Καλαϊτζής

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   Η μανία καταδιώξεως του κ. Αντιπροέδρου

   27 Μαρτίου 2011, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 

   Από τον λογοτέχνη κ. Πάνο Αθανασίου, πρώην διορθωτή στην "Εφημερίδα της Κυβερνήσεως", λάβαμε την επιστολή που ακολουθεί.
   "Η ανθρώπινη ανοησία καθιερώθηκε ως αξία την στιγμή που ο Νώε κατέστη βέβαιος για το τέλος του κατακλυσμού, δεχόμενος τον κλάδο ελαίας και όχι την προσωπική του παρατήρηση. Στον Δημόκριτο αποδίδεται η φράση "ότι είναι μπροστά του κανένας δεν κοιτάζει, του ουρανού τα πλάτη ερευνά". Ως εκ τούτου, την πνευματική ανισορροπία του κ. Αντιπροέδρου δεν θα διαβεβαιώσουν οι ψυχίατροι ή οι παντοειδείς αναλυτές της ανθρώπινης αβύσσου. Μια ματιά στα γεγονότα αρκεί.
   Για λόγους οικονομικούς (ένα νοίκι στα δύο) φιλοξενούμαι στο σπίτι της αδελφής μου Ευανθίας στο Συνοικισμό Λειβαδιάς. Η βιβλιοθήκη μου αναπαύεται σε κούτες και τηρώ σιγή ασυρμάτου. Το παρακάτω κείμενο βασίζεται στην "Ελευθεροτυπία" και σε ένα CD με τίτλο "Ψυχώ – Τα γεγονότα", προσφορά του περιοδικού "Ο κόσμος του αγρότη". Το είχα αναρτήσει στην κληματαριά για να διώχνει τα σπουργίτια.
Είναι προφανές ότι ο γενναίος κ. Πάγκαλος υποφέρει από το λεγόμενο παραλήρημα, ή μανία καταδιώξεως. Την πάθηση αυτού του είδους προκαλούν έμμονες ιδέες που πείθουν το άτομο ότι κάποιοι εχθροί επιδιώκουν να βλάψουν την κοινωνική του πρόοδο, την επαγγελματική του επιτυχία, την υγεία, την τιμή, την ευτυχία του και γενικά προετοιμάζουν την δυστυχία και την καταστροφή του, ενώ αυτός (ο απειλούμενος) δεν έχει βλάψει κάποιον και δεν είναι αίτιος αυτών των επικίνδυνων προθέσεων. 
   Η μανία καταδιώξεως βασίζεται στον χαρακτήρα του πάσχοντος. Εάν ο ασθενής δεν βελτιώσει την συμπεριφορά του προ του 25ου έτους, η τάση του καταλήγει μοιραία στο εν λόγω παραλήρημα που εκδηλώνεται με την πρώτη ευκαιρία. Ανάλογα με την ψυχική κατάσταση του πάσχοντος, το παραλήρημα έχει τις ακόλουθες μορφές: Όταν οι αντίπαλοι του παραληρούντος είναι κακοποιά πνεύματα ή αντίχριστοι δαίμονες (χαρακτηριστικές είναι οι μωρολογίες του Πειραιώς Σεραφείμ και οι παραισθήσεις του οπτασιαστή Άνθιμου) παρακολουθούμε ένα κλασσικό θρησκευτικό παραλήρημα. Όταν οι απειλές ερμηνεύονται με αισθήματα ερωτικού πάθους και αποδίδονται σε αντίζηλους, τότε εξελίσσεται κάποιο ερωτικό παραλήρημα ή ένα δράμα, όπως στις ταινίες του κ. Ξανθόπουλου, στα τραγούδια του κ. Βοσκόπουλου ή στους λόγους του κ. Πρωθυπουργού. Και όταν οι απειλές οφείλονται κατά τον πάσχοντα σε πολιτικές διαφορές, τότε παρακολουθούμε εκπομπή του φυαλοβόλου κ. Πρετεντέρη στην οποία έχει προσκληθεί ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θεόδωρος Πάγκαλος. Θυμίζουμε εκείνο το ερεβώδες δίκτυο, το κολασμένο σχέδιο, το αποτρόπαιο κύκλωμα που με κέντρο το Παρίσι απλώνεται σε όλη την Ευρώπη για να φιμώσει τον ασθενή και να του αρνηθεί το δικαίωμα στην ύπαρξη.
   Αλλά υπάρχουν και μανίες που σχηματίζονται από μόνη την σκέψη. Πρόκειται για υποθετικούς συλλογισμούς, μετά τους οποίους ο πάσχων θεωρεί τις υποθέσεις ως γεγονότα που απορροφούν σταδιακά την προσωπικότητα του ατόμου. Αναφέρουμε ως παράδειγμα τη συμμορία των σατανικών Αλβανών που κατά τον κ. Αντιπρόεδρο πληρώνονται για να του στερούν τη δυνατότητα έκφρασης και μηχανεύονται τη δολοφονία του. Ηθικός αυτουργός στο έγκλημα ο κ. Τσίπρας που, αφού καθύβρισε τους νεοέλληνες, διεφθαρμένους, τεμπέληδες, κλέφτες και κοπρίτες, και κατόπιν χαρακτήρισε τους προγόνους μας "ένα μάτσο αγράμματους και αδαείς χωρικούς που μετά βίας μιλούσαν ελληνικά", είναι ικανός (ο κ. Τσίπρας) να διαπράξει κάθε ανοσιούργημα.
   Στην περίπτωση αυτή, η μανία καταδιώξεως είναι καθαρά διανοητική ενασχόληση των εκτός πραγματικότητας διχασμένων προσωπικοτήτων. Εφ' όσον αυτή η ασθένεια εκδηλωθεί, επιβάλλεται η λήψη μέτρων διότι ο πάσχων είναι άκρως επικίνδυνο άτομο για τη χώρα.
   Και αφού ως αναρμόδιοι και σαφείς φτάσαμε έως εδώ, η επιστολή θα καταβάλλει τον φόρο που της αναλογεί στους πλέον αρμόδιους και ακατανόητους. Αντιγράφουμε τον κ. Σίγκμουντ Φρόυντ. Ευτυχώς από μνήμης. "Ο πάσχων από μανία καταδίωξης (τα εισαγωγικά δικά μας) επαναλαμβάνει το μοντέλο των σχέσεων πατέρα – τέκνου. Όταν ο ανισόρροπος θεωρεί κάποιον απειλητικό διώκτη, τον καθιστά ισότιμο προς τον πατέρα του και υπεύθυνο για όλη την κατά φαντασίαν δυστυχία του".
   Καταλάβατε; Κάποιος πρέπει να πείσει τον κ. αντιπρόεδρο ότι δεν είναι δυνατόν να έχει πατέρα τον κατά πολύ νεότερό του κ. Τσίπρα.
   Ευχαριστώ για την φιλοξενία".