Ιούλιος 2010 (3 άρθρα)

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Η πεφωτισμένη Δεσποτεία
  1 Ιουλίου 2010 

   Οι μέγιστοι των φιλοσόφων, από τον Πλάτωνα ως τον Χέγκελ και από τους Πυθαγόρειους έως τον κ. Απόστολο Δοξιάδη –αυτόν που χαρακτήρισε την δολοφονία του νεαρού Γρηγορόπουλου "στατιστική απιθανότητα"- οραματίζονται έναν κόσμο που θα κυβερνάται κατ' αντανάκλαση της υπερουράνιας οικονομίας. Αυτό το φιλοσοφικό ιδεώδες, η πεφωτισμένη δεσποτεία δηλαδή, μετά από τόσους άκαρπους αιώνες μηδενισμού, αμφιβολιών και παλινδρομήσεων, πραγματοποιείται για πρώτη φορά στη χώρα μας από την κυβέρνηση του κ. Γ. Α. Παπανδρέου.
   Για να αποδείξουμε ότι ο κ. Παπανδρέου κυβερνά ως δεσπότης, υπενθυμίζουμε μόνον ότι, αγνοώντας το Σύνταγμα, τη Βουλή, την κυβέρνηση και τα κόμματα, υπογράφει δι' αντιπροσώπου "κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή σύμβαση δανεισμού, διμερή ή πολυμερή με την ευρωπαϊκή επιτροπή, τα κράτη μέλη της ευρωζώνης και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα". Υπογράφει δηλαδή δεσμεύσεις κατά τις οποίες ούτε ο δανειολήπτης ( η Ελληνική Δημοκρατία), ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας.
   Και είναι απλούστερο να ισχυριστούμε ότι η δεσποτεία του κ. Παπανδρέου έχει δεχτεί την επιφοίτηση του υπερουράνιου πνεύματος. Μεταξύ τόσων πολιτικών ηγετών έχει αναδειχθεί ο κ. Παπανδρέου πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, υπερνικώντας ακόμα και τον Έχουντ Μπάρακ, τον σοσιαλιστή υπουργό Άμυνας του Ισραήλ, που στον διεθνή σοσιαλιστικό οργανισμό περιορίζεται στη θέση του αντιπροέδρου.
Ο αναγνώστης γνωρίζει εξάλλου ότι ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια και βραβευμένος με το Νόμπελ οικονομίας το 2001, πλέκοντας το εγκώμιο του κ. Γ. Παπανδρέου –όπως ο Έρασμος έπλεκε το εγκώμιο της Μωρίας- ονόμασε τον έλληνα πρωθυπουργό "Αστέρα των Βρυξελών", εντυπωσιασμένος προφανώς από την πρωτότυπη πολιτική παρουσία του ανδρός.
   Αλλά δεν είναι τόσο γνωστό ότι η "Χέραλντ Τρίμπιουν", στην προσπάθειά της να περιγράψει την καταυγάζουσα προσωπικότητα του κ. Παπανδρέου, παρομοίωσε αυτόν και την οικογένειά του με την δυναστεία των Κένεντις. Εύστοχος συσχετισμός, αφού σε μία χώρα με άφθονους χοίρους και κόλπους, την Ελλάδα, ένας όλεθρος ανάλογος του "κόλπου των χοίρων" –αρχή του τέλους για τους Κένεντι- είναι εφικτός. Ίσως, ως επανόρθωση, η ίδια η εφημερίδα δια του αρθρογράφου της καθηγητή κ. Μάικλ Στράους, εισηγείται, εφόσον αναζητούμε διέξοδο στην οικονομική μας κρίση, την ενοικίαση τμημάτων της Ελληνικής επικράτειας και την μετατροπή τους σε Γκουαντάναμο. Πρόταση που δεν έλαβε απάντηση από τον Κένεντι του Μαξίμου, ο οποίος ενθουσιασμένος με την πολιτική που ασκεί, την παρουσιάζει ως μοντέλο άξιο διεθνούς εφαρμογής.
   Αγαπητοί φίλοι, οι φιλοσοφικοί ορίζοντες ανοίγονται σε ύψη δυσθεώρητα και παγωμένα αλπικά τοπία, όπου πέραν των θείων ιδεών δεν συναντάται ψυχή ζώσα. Για τούτο νομίζουμε λογικό ότι την πεφωτισμένη δεσποτεία ανεύρε ο κ. πρωθυπουργός, όχι στους δύσβατους Πλατωνικούς διαλόγους, αλλά σε εκείνο το εμφυλιοπολεμικό εμβατήριο κατά το οποίο οφείλουμε να προχωρούμε και να προχωρούμε στον Γράμμο, επειδή "ένας νους φωτεινός κυβερνά". Συνηθίζουν μάλιστα αυτοί οι τηλαυγείς αστέρες να θέτουν στην ακολουθία τους το δίλλημα του καλού και του κακού, της καταστροφής ή της σωτηρίας, για να τονίζεται η απατηλή ιδέα της ελεύθερης επιλογής. Τέχνασμα γνωστό από την εποχή του Σωκράτη, ο οποίος οδηγούσε δια της Μαιευτικής τον συνομιλητή του σε ένα λαβύρινθο ιδεών, αλλά του παρουσίαζε μόνο την πρώτη διασταύρωση με την ερώτηση ποια οδό εκλέγει.
   Και όπως ο Ηρακλής μετά την επιλογή της Αρετής ξεκλήρισε την οικογένεια του, σύρθηκε εθελόδουλος στα πόδια του Ευρυσθέα, βίασε τις 50 κόρες του Θεσπιού, εκμηδένισε την χλωρίδα και την πανίδα του Αίμου, κατάντησε το μπαίγνιο της Ομφάλης και πέθανε θύμα του Κένταυρου Νέσσου, ομοίως ο "Αστέρας των  Βρυξελλών", επειδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος όπως ισχυρίζεται, μας παρέδωσε στην τρόικα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της εθνικής ανυποληψίας και της πτώχευσης.

Γιάννης Καλαϊτζής

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Το Χριστιανικό "Μνημόνιο"
  8 Ιουλίου 2010

 
   Σύμφωνα με όσα γράφονται στο "Μνημόνιο" και, κυρίως, με όσα δεν γράφονται, οι κ.κ. Τρισέ, Στρος-Καν, Όλι Ρεν και οι λοιποί συντάκτες ή εμπνευστές του εν λόγω κειμένου, θα έπρεπε να ανακηρυχθούν από την επίσημη εκκλησία της Ελλάδος άγιοι. Πράξη λογική και επιβεβλημένη, αφού από όλα τα έκτακτα μέτρα που επιβάλλει το "Μνημόνιο" στην Ελλάδα για την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση, απαλλάσσεται πανηγυρικά μία και μόνον επιχείρηση: η ορθοδοξία.
   Και ενώ τα μανάβικα των λαϊκών αγορών, τα περίπτερα και τα ταξί θα εγκαταστήσουν ταμειακές μηχανές και θα συναλλάσσονται μέσω αυτών και μόνον, το παγκάρι της Ιεράς Συνόδου θα εισπράττει μαύρα χρήματα κατ' εξακολούθηση. Αλλά, εκτός των συναλλαγών λιανικής που πραγματοποιούνται στους ναούς, τεραστίου μεγέθους εισπράξεις, προερχόμενες από τα λεγόμενα τάματα, αφιερώματα, δοσίματα, προστίθενται στα έσοδα των επισκόπων που δεν αποδεικνύονται και δεν τιμολογούνται. Και αντί να ελέγχονται οι πάντες όσον αφορά τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες που παρέχουν, η σύνοδος απαλλάσσεται πάσης αγορανομίας. Επειδή μάλιστα για τους πολυπληθέστατους χριστιανούς το θρήσκευμα αποτελεί θείο και αδιαμφισβήτητο υπόδειγμα συμπεριφοράς, η φοροδιαφυγή στην χώρα μας και η φοροκλοπή αποτελούν ιερό κανόνα.
   Ουδέποτε συναντήσαμε ρασοφόρο στις αναγκαστικές επισκέψεις μας στην εφορία, παρά την τεράστια κτηματική περιουσία του ιερού παρακράτους. Και αφού για άγνωστα ποσά παρέχουν άγνωστης, αμφίβολης και ύποπτης ποιότητας προϊόντα, οι ιεράρχες καταφεύγουν στην παραπλανητική διαφήμιση των προσφορών τους με μωρολογίες, παραδοξότητες, παραληρήματα και ασυναρτησίες που προσβάλουν την αισθητική και υποτιμούν την νοημοσύνη των καταναλωτών. Ως εκ τούτου, η υπερβολική ανεκτικότητα που επιδεικνύει το κοινό απέναντι στα βλακώδη τηλεοπτικά μηνύματα είναι κατανοητή. Οι ιεροφάντες έχουν καθηλώσει τη συλλογική ευφυΐα στη νηπιακή ηλικία.
   Εξάλλου, μεταξύ των νεοτέρων μέτρων που θα ληφθούν όπως αναμένεται, θα περιλαμβάνεται η κατάργηση των κλειστών λεγόμενων επαγγελμάτων, με εξαιρούμενες τις εκκλησιαστικές τελετές και τις ειδικότητες του ιερέα, του διακόνου ή του νεωκόρου. Όσοι αποπειραθούν να διαδώσουν δοξασίες μη εγκεκριμένες υπό του κράτους, θα διώκονται ως ύποπτοι προσυλητισμού, παράνομου εράνου και αγυρτείας.
Και ενώ, για λόγους ευνόητους, αναγκαστική αποστρατεία υφίσταται ακόμα και ο σκληρός πυρήνας των κρατικών υπαλλήλων (εφοριακοί, σώματα ασφαλείας, διπλωματικοί και στρατιωτικοί) μόνον οι ιεράρχες παραμένουν ακλόνητοι, γεγονός που καλύπτει το "Μνημόνιο".
   Σοβαρός οικονομικός αναλυτής την περασμένη Κυριακή κατέγραφε τα θετικά της οικονομικής κρίσης, αλλά παρέλειψε τούτο: Η απαλλαγή από τις φορολογικές υποχρεώσεις επιτρέπει στην εκκλησία να στραφεί και πάλι στα συνήθη προσφιλή και παραδοσιακά της καθήκοντα. Στην χάραξη, δηλαδή, της εξωτερικής πολιτικής του κράτους, στην κήρυξη πολέμου εναντίον Σελτζούκων, Αλβανών ή Γυφτοσκοπιανών και στην διδασκαλία της Ιστορίας του Χριστιανικού μας έθνους, δικαιώματα που παραχωρήθηκαν στην Ορθοδοξία με Βυζαντινά Χρυσόβουλα, Σουλτανικά Φιρμάνια και Χιτλερικά διατάγματα.
   Για τούτο οι φιλόθεοι αξιωματούχοι των Βρυξελλών, οι συντάκτες του "Μνημονίου" δηλαδή, επιβάλλεται να αγιοποιηθούν πάραυτα. Ακολουθούν βεβαίως άλλο δόγμα, αλλά αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο για την ανακήρυξή τους. Ως άγιος, και μάλιστα Ισαπόστολος, λατρεύεται ο  βάρβαρος ειδωλολάτρης Μέγας Κωνσταντίνος μετά την εφεύρεση του σταυρού επί του Γολγοθά, αν και ουδέποτε βαφτίστηκε χριστιανός. Ή, όπως ο εκτομίας και ακατονόμαστος Ωριγένης απέκτησε το γνωστό ψευδώνυμο Άγιος Νείλος, οι φιλόχριστοι εφοριακοί των Βρυξελλών θα μπορούσαν να συνεορτάζονται την 23η Απριλίου (Ημέρα του Καστελόριζου) ως Άγιος Διεθνής ο πρώτος, Άγιος Νομισματικός ο δεύτερος και Άγιος Ταμίας ο τρίτος. Και χάριν συντομίας να αποκαλούνται δια μιας Αγία Τρόικα, όπως η Αγία τριάδα ή οι Τρεις Ιεράρχες.

 Γιάννης Καλαϊτζής

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Οι φιλόσοφοι Μάλθους, Κορκονέας και Λοβέρδος.
  15 Ιουλίου 2010 

 
   Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, ο 15ετής μαθητής, έπεσε νεκρός από τα πυρά της ενδημικής αστυφιλίας, της διογκούμενης λαθρομετανάστευσης και της αύξησης του προσδόκιμου ζωής. Ένοχος για την δολοφονία είναι ο υπερπληθυσμός της πρωτεύουσας. Αυτό το συμπέρασμα εξάγεται από την δήλωση του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα: "Μέσα στην πόλη, όπου κι αν πυροβολήσεις, κάποιον θα χτυπήσεις".
Είναι αλήθεια ότι, παρά την εμφανή βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στην περιφέρεια, συνεχίζεται η ερήμωση της υπαίθρου και η συγκέντρωση του πληθυσμού στις πόλεις –ιδίως στην Αθήνα- με αποτέλεσμα την κυκλοφοριακή συμφόρηση των διερχομένων πολιτών και πυρών ασφαλείας. Για τούτο, ως παραπλήρωμα στην φράση του Σεφέρη "όπου κι αν ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει", ο σύγχρονος ασφαλίτης προσθέτει "όπου κι αν πυροβολήσω, κάποιον θα σκοτώσω".
   Ο "Καλλικράτης" που, όσον αφορά τους νέους δήμους, προβλέπει αποκέντρωση, καινοτομίες και πράσινη ανάπτυξη, εφαρμόζεται για να επιφέρει εντός των Αθηνών την απρόσκοπτη κυκλοφορία βλημάτων και την ελευθερία των εξοστρακισμών. Η απόφαση για την διεξαγωγή της δίκης στην Άμφισσα είναι πιλοτική λύση στο πρόβλημα "πυροβολισμοί και υπερπληθυσμός".
   Εξάλλου, με την φιλοσοφία του απολογούμενου ειδικού φρουρού συμφωνούν τόσον οι οικολόγοι οπαδοί της αποκέντρωσης και της ήπιας ανάπτυξης, όσον και οι εθνικόφρονες πατριώτες, εχθροί κάθε βάρβαρου επιδρομέα, αφού η απέλαση Σλάβων, μαύρων και Ινδών θα συγκρατήσει τις συνέπειες των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων εντός των επιθυμητών ορίων.
   Και εάν στους ως άνω ελεύθερους έλληνες πιστούς του κ. Κορκονέα προσθέσουμε τους οπαδούς του οικογενειακού προγραμματισμού και ελέγχου των γεννήσεων και αφού συνυπολογίσουμε τους λάγνους κυνηγούς του ελεύθερου έρωτα, θα διαπιστώσουμε ότι για τον ελληνισμό ανοίγονται οι νέοι εθνικοί ορίζοντες που αναζητούσε. Παρά την μείωση των γεννήσεων, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής συγκεντρώνει στις πόλεις πληθυσμό πέραν όσων επιτρέπει η συχνότητα των πυροβολισμών, η πυκνότητα των βλημάτων, το βεληνεκές των όπλων και η νοημοσύνη του κ. Χρυσοχοΐδη.
   Για τούτο, η εθνική σημασία των εξοστρακισμών επιβάλλει την εκτεταμένη εφαρμογή των εκτρώσεων, της αντισύλληψης και των προφυλακτικών. Για λόγους Δημόσιας Τάξης, κοινωνικής γαλήνης και προστασίας του πολίτη, θα πρέπει να επανεμφανιστούν τα μηχανήματα αυτόματης πώλησης προφυλακτικών μέσων. Λεπτά, ελαστικά, ισχυρά και φτηνά προφυλακτικά σημαίνει ρύθμιση της τεκνοποιίας και ανεμπόδιστη, ακατάσχετη διέλευση βλημάτων.
   Και είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία της Φυλής –μετά τον χρυσόν αιώνα- που ο απλός πολίτης, ο ακτιβιστής, ο νοικοκύρης, ο οικολόγος, η φεμινίστρια, ο νεολαίος και ο εθνικόφρων συναντάται με τον φιλόσοφο. Πράγματι, η αντιπαθής και κυνική ίσως, αλλά εντυπωσιακή και ρεαλιστική θεωρία του Μάλθους, συνοψίζεται στο αξίωμα του ειδικού φρουρού "ο υπερπληθυσμός σκοτώνει".
   Ο Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους (1766 – 1839), Άγγλος οικονομολόγος και φιλόσοφος του χρησιμοθηρικού ατομισμού, υποστήριξε ότι όλα τα δεινά της ανθρωπότητας οφείλονται στον υπερπληθυσμό, επειδή μέχρι την εποχή εκείνη δεν είχαν εμφανιστεί το "Μνημόνιο", ο κ. Παπακωνσταντίνου και ο 3ος ο Μακρύτερος. Ο διάσημος οικονομολόγος υπήρξε πρωτοπόρος σε τούτο: για πρώτη φορά στην ιστορία της φιλοσοφίας, κοινωνικά προβλήματα αποδόθηκαν στα στοιχεία της φύσεως, όπως είναι οι καταπατητές των δασών, οι μοναχοί του Βατοπεδίου, οι κακοτεχνίες των εργολάβων και τα δομημένα ομόλογα. Στην ίδια σχολή προσχώρησαν προ ετών και οι οικονομολόγοι επιρροής του κ. Σιμήτη, οι οποίοι αποφάσισαν να λύσουν τα προβλήματα τα κοινωνικής πρόνοιας και των ασφαλιστικών ταμείων με βάση το φιλοσοφικό δόγμα "ζούμε πολύ". Και επειδή, παρά την δριμύτατη κριτική του Προυντόν, ο Μάλθους δεν απέσυρε τη θεωρία του, όπως επί των ημερών μας τα προβλήματα του υπερπληθυσμού ανατίθενται στους κ.κ. Στρος Καν, Τρισέ, Όλι Ρεν και Μπαρόζο, οι οπαδοί του Άγγλου φιλοσόφου (του Μάλθους) ανέθεσαν την επίλυση του αυτού προβλήματος στους κοινοτικούς επιτρόπους κ.κ. Κολτ, Σμιθ, Μάουζερ, Στάγερ, Λούγκερ, Μπράουνιγκ, Κορκονέα και Λοβέρδο.

  Γιάννης Καλαϊτζής