Υπάρχει ζωή μετά τα αφεντικά;

 Εφημερίδα των Συντακτών, 22-23 Μαρτίου 2014

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η παλλινόστηση των γραμμάτων

Αφού είναι θαύμα η μετατροπή του νερού σε κρασί, μήπως (διερωτάται ο Τζόις) θα ήταν θαύμα και η μετατροπή του κρασιού σε νερό; Και υπό το πρίσμα αυτό -λέμε εμείς- πώς θα απαντούσαμε στην ερώτηση: Αφού κατά τρόπο θαυμαστό το Βόδι, το Αροτρο, ο Φράχτης, η Πόρτα, το Φίδι μεταμορφώθηκαν στα εν όψει γράμματα της αλφαβήτου, μήπως θα ήταν εξίσου θαυμαστή η μεταμόρφωση των ψηφίων αυτών σε εικόνες του υπαρκτού κόσμου; Και προκειμένου να απαντήσουμε ας αναλογιστούμε ότι για να φτάσουμε από την εικόνα του Βοδιού στο σημερινό Αλφα -μέσω του Αλεφ- απαιτήθηκε η εποποιία των ευφυέστερων λαών της Μεσογείου και χιλιετίες επιμονής και πειραματισμών, ενώ για την αντίστροφη πορεία από το Γάμα φέρ” ειπείν προς το Αροτρο αρκούν ένας-δύο σχεδιαστές και οι δοκιμές ημερών ή εβδομάδων. Αλλά αυτή είναι η μέθοδος του Κοντορεβιθούλη.

Τον δημιουργό δεν τον ενδιαφέρει το τέρμα αφού είναι γνωστό. Οι σημασίες κρύβονται στο ωραίο ταξίδι και στα φοινικικά εμπoρεία του Αλεξανδρινού με τις νέες απροσδόκητες εικόνες της παλιννόστησης που θα γοητεύσουν τον ταξιδιώτη και τους ακροατές του.

Αγαπητοί αναγνώστες, συντάσσουμε τα ως άνω παρακινούμενοι από τις σπάνιας ωραιότητας αφίσες που διαφημίζουν το πλούσιο πρόγραμμα της Λυρικής Σκηνής. Υπογράφει -τα πόστερ- ο Γιάννης Κουρούδης. Θέματά του, η «Λίμνη των κύκνων», «Η νυχτερίδα» του Στράους, «Η Σταχτοπούτα» του Ροσίνι, ο «Βέρθερος» του Μασνέ και ακόμα 5 λαμπρές παραγωγές του λυρικού μας θεάτρου.

Σε όλες τις συνθέσεις του κ. Κουρούδη πρωταγωνιστεί ένα ψηφίο της αλφαβήτας. Μεταμφιεσμένο από την ευτράπελη διάθεση του καλλιτέχνη, σύμφωνα με τις επιταγές των γραφικών τεχνών και την ανάγκη της επικοινωνίας, φορτισμένο με ανθρώπινο πάθος υποδύεται (το γράμμα) την ηρωίδα ή τον ήρωα του δράματος. Με αποτέλεσμα; Εμείς που μεταξύ λιρών, λυρών και λήρων γνωρίζουμε μόνο τους τρίτους, μιλάμε με ενθουσιασμό για τα έργα της Λυρικής.

Αλλά το παιχνίδι των γραμμάτων δεν ανακαλύφθηκε βέβαια τώρα. Οι καλόγεροι των μεσαιωνικών μονών, εξουθενωμένοι από την ανία και οιστρηλατημένοι από την πλήξη που τους προκαλούσε η αντιγραφή των ίδιων και των ίδιων μωρολογημάτων -πατερικά κείμενα, συναξάρια και βίοι αγίων-, διακοσμούσαν τα χειρόγραφά τους με πρωτογράμματα υψηλών αισθητικών απαιτήσεων, το απαράμιλλο κάλλος των οποίων μελετάμε άφωνοι μέχρι σήμερα.

Και όταν ο Γουτεμβέργιος στέρησε από τους γραφείς τη ρουτίνα της επανάληψης, ως καταφύγιο των σχεδιαστών προσφέρθηκε ξανά το αρκτικό ψηφίο των βιβλικών σελίδων του τυπογραφείου.

Τα δαιμονικά πρωτογράμματα του Ραλφ Στέντμαν -οι σκιτσογράφοι χωρίζονται στον Ραλφ Στέντμαν και τους άλλους- μαρτυρούν ακόμα τις επιδόσεις Φραγκισκανών ή Αγιορειτών στον σατανισμό των γραφικών τεχνών.

Ο Δαίμων του Τυπογραφήου, στην ομότιτλη αφίσα, του μεγάλου μαίστορα Δημήτρη Αρβανίτη εμφανίζεται με το κεφάλι κατεχόμενο από δύο κέρατα: το Αλφα και το Ωμέγα.

Στο «Ωραιότερο πράγμα του κόσμου», βιβλίο της Αννας Δαμιανίδη και της Ντανιέλας Σταματιάδη, οι γραμματοσειρές έχουν στήσει έναν τρελό χορό μαγισσών στο εξώφυλλο.

Αυτά, χωρίς να αναφερθούμε στα αριστουργήματα της γραφής των ανατολικών γλωσσών.

Θα κλείσουμε με τον αναπόφευκτο θαυμασμό που τρέφουμε για τους εναλλασσόμενους τίτλους του Google. Ζηλεύουμε τους γραφίστες, τους καλλιτέχνες που έχουν αναλάβει το έργο.