Υπάρχει ζωή μετά τα αφεντικά;

 Εφημερίδα των Συντακτών, 23-24 Νοεμβρίου 2013

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   Η γαληνότατη λογοκρισία

Στα εγκαίνια της Κουκοσυννεφούπολης στην πρωτεύουσα των αριστοφανικών «Ορνίθων» δηλαδή, ο κήρυκας εκφωνεί το σύμβολο του κράτους, ίσως και της πίστεως: «Και τώρα απαγορεύονται όλα». Και τούτο επειδή η ισχύς των εξουσιών είναι τόση όση και η έκταση, η σκληρότητα των απαγορεύσεων που επιβάλλει. Και αφού τα κράτη εξουσιάζουν λογικά όντα υποτίθεται, για τούτο η λογοκρισία είναι η ευνοούμενη λάμια των καθεστώτων του αυταρχισμού και της απολυταρχίας. Από την άποψη αυτή η παρούσα κυβέρνηση και το κοινωνικό σύστημα που εγκαθίδρυσε αποκτά κοσμοϊστορική σημασία. Πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρώπης η επί του λόγου καταστολή λαμβάνει διαστάσεις βιβλικές.

Επιμένουμε στον όρο «βιβλικές», αφού τη λογοκρισία έχουν αναγάγει σε δόγμα, λειτουργική και κατήχηση τα γνωστά θρησκεύματα της Μεσογείου. Αγαπητοί αναγνώστες, οι βδελυροί, μιαροί, απαίσιοι, ποταποί, αχρείοι μουσουλμάνοι απαγορεύουν την εικονογράφηση στα ιερά κοράνια και στα ισλαμικά τεμένη, περιορίζοντας τις εικαστικές επιδόσεις των πιστών στα αραβουργήματα. Και ως ιστορική εκδίκηση οι ευσεβείς θεοφοβούμενοι ορθόδοξοι έχουν αναγορεύσει τη χρήση μουσικών οργάνων κατά τη Θεία Λειτουργία σε έγκλημα καθοσιώσεως. Ανατριχιαστική καταστολή που περνάει απαρατήρητη και ατιμώρητη.

Παρά το Σχίσμα, οι μεγάλες τράπεζες του χριστιανισμού, η καθολική και η ορθόδοξη, ασκούν από κοινού αναίσχυντη λογοκρισία εις βάρος της διανόησης των εθνών. Αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας τις ζώσες γλώσσες του πολιτισμού. Η λατρεία του κυρίου τους τελείται στη μη καθομιλουμένη λατινική και σε μια διάλεκτο της ελληνικής ερήμου. Χωρίς εκφραστικά μέσα ο λόγος των εκκλησιαζομένων εκφέρεται από σχιζοφρενείς και ακατάληπτους. Και για τούτο ο Μίσελ Κοντάτ διατύπωσε το απόφθεγμα: «Αν υπήρχε Θεός θα είχε μαθευτεί».

Αμιλλόμενες τα θεοκρατικά καθεστώτα οι κυβερνήσεις των μνημονίων εξουσιάζουν τη χώρα με διοικητικό σύστημα ασιατικού τύπου. Και τούτο είναι βέβαιο αφού ο θεοφοσεβέστατος κυβερνήτης των Αθηνών (συνομιλεί με την Παναγία) καταλύει την ελευθερία του λόγου. Αυτή η θεμελιώδης αρχή της Δημοκρατίας διώκεται ανηλεώς.

Θα αντιπαρέλθουμε την κατάργηση των κοινοβουλευτικών συνεδριάσεων, την εξαφάνιση του υπουργικού συμβουλίου ή τον εκφυλισμό των εσωκομματικών διαδικασιών, υπογραμμίζοντας τη διάλυση της Εθνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης. Στη χώρα έχει επιβληθεί το καθεστώς της Μαντάμ Βου. Προ χιλιετίας αυτή η κυρία επέτρεπε στους Κινέζους τη χρήση επτά (7) λέξεων και μόνο. Κατ” αντιστοιχία εν Ελλάδι λειτουργούν μόνο οι υπηρεσίες της δυσλεκτικής εμπορικής τηλεόρασης.

Και επειδή οι κυβερνώντες υποχρεούνται να προβλέπουν το μέλλον, το παρόν δικομματικό σύστημα κατά «τες συνταγές» της Μαντάμ Βου ξεφτιλίζει τα πανεπιστήμια. Οι στοχαστές τού αύριο θα γνωρίζουν γραφή, ανάγνωση και θα νοούν τις τέσσερις πράξεις των ακεραίων.

Ωστόσο ας μιλήσουμε για τις απαγορεύσεις επί των γελοιογραφιών και την ξετσίπωτη λογοκρισία που ασκείται εις βάρος συναδέλφων. Προ ημερών ο κ. Μπόμπολας απέλυσε τον Γιάννη Ιωάννου από το «Εθνος». Και επειδή πρόκειται για κατ΄ εξοχήν πολιτικό γελοιογράφο, η απόλυσή του είναι πολιτική απόφαση λογοκρισίας και καταστολής.

Πολιτικός γελοιογράφος και ο νεότερος συνάδελφος Τάσος Αναστασίου. Για έναν χρόνο περίπου έδινε στην εφημερίδα που εργαζόταν (τα Νέα) δύο πολιτικές γελοιογραφίες την ημέρα. Για να τον υποχρεώσουν σε παραίτηση δεν δημοσίευαν ούτε μία. Κατόπιν και κατά «τες συνταγές» του Μνημονίου τον απέλυσαν. Τώρα δουλεύει στην «Αυγή».

Και μία είδηση αισιοδοξίας. Ο Αναστασίου μαζί με τον Δερβενιώτη εκθέτουν από σήμερα σκίτσα τους στο «Κοκτέιλ Μπαρ» (Παλαιολόγου 17, Ν. Σμύρνη), επ΄ αυτών στο επόμενο.