Υπάρχει ζωή μετά τα αφεντικά;

 

 Εφημερίδα των Συντακτών, 1-2 Σεπτεμβρίου 2013

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   Μη επανδρωμένες ξανθές και μελαχρινές

 

   Οι γκραβούρες ιατρικού εν¬διαφέροντος παρουσιάζουν κάποτε τους λειτουργούς του Ασκληπιού να φέρουν στο πρό¬σωπο ένα τεράστιο αλλόκοτο ράμφος. Υποθέτουμε βασίμως ότι και κατά τον Μεσαίωνα οι θεράποντες θα είχαν επι¬σημάνει πως η μετάδοση των ασθενει¬ών σχετίζεται με τη σωματική επαφή ή την απλή προσέγγιση. Το αποκρουστικό ράμφος καθιερώθηκε (κατά τον γρά¬φοντα) για να αποτρέπει την εγγύτη¬τα και την επακόλουθη μόλυνση. Αυτή η εντυπωσιακή προσωπίδα εξάλλου εξασφάλιζε το απερίγραπτο δέος του ασθενούς για τον μασκοφόρο και την ανάλογη οικονομική του υποδοχή. Ενα παρόμοιο προσωπείο, πολλαπλάσιο σε μέγεθος, κόστος και σημασίες, φέρουν και οι λειτουργοί του υψίστου.

 
 
Αγαπητοί αναγνώστες, μεγάλος αριθ¬μός των κατά τον κ. Ανθιμο αμαρτιών καταδικάζονται από το κράτος ως παρα¬βάσεις και κακουργήματα. Η Εκκλησία έχει στο οπλοστάσιό της πλήθος ακόμα ανθρώπινες ενοχές για να εκβιάζει τους φοβικούς: το προπατορικό αμάρτημα, λόγου χάριν, τις λάγνες επιθυμίες ή τους ανόσιους συλλογισμούς. Εάν ήθελαν οι άγιοι πατέρες, τότε η τρέχουσα δικαιο¬σύνη θα τιμωρούσε και τις αμαρτίες αυ¬τές ως αδικήματα. Αλλά η Εκκλησία θα έχανε τους λόγους της ύπαρξής της. Με πρόσχημα τη συγχώρεση αυτών των κρι¬μάτων έρχεται σε επαφή με το χριστεπώ¬νυμο πλήρωμα. Και είναι γνωστό πως ο δάσκαλος μας υποδέχεται ως αγράμμα¬τους, ο γιατρός μάς βλέπει ως ασθενείς και ο ιερέας μάς θεωρεί παλιανθρώπους. Και για να μη μολυνθούν από τα ανοσι¬ουργήματα των μιαρών πολιτών, οι αγα¬θοί λευίτες καθιέρωσαν και αυτοί ένα απροσδιόριστου μεγέθους αποτρεπτικό ράμφος. Το αποτελούν η παγιωμένη αρ¬χαΐζουσα γλώσσα της «Θείας λειτουρ¬γίας», η ιδιότυπη φωνητική βυζαντινή μουσική, ο εξπρεσιονισμός -μοναδικός και ανεπανάληπτος- των τοιχογραφιών και των φορητών εικόνων και η ξεχωρι¬στή αρχιτεκτονική των ναών. Και ακό¬μα: η καρναβαλικού τύπου αμφίεση των ιερέων και τα ψευδώνυμα με τα οποία θωρακίζονται οι κληρικοί έναντι των λαϊκών. Προσωπείο ή ράμφος, ο συντά¬κτης του παρόντος θα υπερασπιζόταν με νύχια και με δόντια την παστερίωση της ορθοδοξίας, όχι επειδή επί του προ-κειμένου καταλαμβάνεται -ο γράφων- από μια πυρέσσουσα ζαν-ζακ-ρουσίτιδα αλλά λόγω αναπτύξεως του «στίλβοντος ποδηλάτου».
 
 
Ο Φρόιντ έλεγε πως η θρησκεία εί¬ναι μια παγκόσμια νεύρωση. Οι πιστοί που εμφορούνται από την πεποίθηση πως κάποιοι αντίχριστοι κακούργοι σταύρωσαν τον Θεό τους (μεταξύ των δημίων υπήρξε ασφαλώς και ένας προ¬πάτοράς τους) εκδικούνται την ανθρω¬πότητα με ιδεοληψίες, παραληρήματα και οπτασιασμούς. Και με το οπλοστά¬σιο του κράτους αλλά και την επικου¬ρία των μεταφυσικών φόβων (μεταφέ¬ρονται επί της γης από τον κ. Σαμαρά συνομιλητή του Θεού) απαιτούν, αξιώ¬νουν δουλοπρέπεια και τυφλή υποταγή, όπως οι κατακτητές από τους σκλάβους. Και ενώ η Αριστερά έναντι της Εκκλη¬σίας πολιτεύεται με ανεξιθρησκία, οι αρχιερείς επιμένουν στη μισαλλοδο¬ξία τους επειδή θέλουν την ορθοδοξία μία, καθολική και οικουμενική. Ο Φ. Ντοστογιέφσκι γράφει στους «Καρα¬μαζώφ»: «Αυτή η ανάγκη της συμφω¬νίας στη λατρεία είναι το μεγαλύτερο βασανιστήριο και του ανθρώπου χω¬ριστά αλλά και της ανθρωπότητας στο σύνολό της από την αρχή του κόσμου. Γι’ αυτήν την κοινή λατρεία αλληλοεξο¬ντώνονταν με το σπαθί». Οσον αφορά εμάς, το πρόβλημα της μισαλλοδοξίας θα έλυνε διά παντός η πλήρης ή γενική απουσία οποιασδήποτε λατρείας. Αλλά, ως γνωστόν, ο καθένας είναι έτοιμος να πολεμήσει υπέρ της εξάρτησής του. Κατά συνέπεια φορολογούνται οι πλα¬νόδιοι κουλουροπώλες και ουδέποτε η Εκκλησία. Ταμειακές μηχανές τοποθε¬τήθηκαν και στα περίπτερα και ούτε μία σε ενοριακό παγκάρι. Ο κάθε κτηνοτρό¬φος πληρώνει τους βοσκούς από την τσέπη του αλλά τους καλούς ποιμένες πληρώνει το Δημόσιο. Για τούτο με ικα¬νοποίησαν οι δηλώσεις του κ. Κουράκη που αφορούσαν τα οικονομικά της Εκ¬κλησίας των Ανθιμων. Μελανό σημείο των προτάσεών του βεβαίως παραμένει το γεγονός ότι επ’ αυτών συμφωνεί και ο κ. Στουρνάρας. www.gianniskalaitzis.gr
 

Οπως μας έχει αφηγηθεί φίλος ορειβάτης, ο ομαδάρχης του φρόντιζε στις προμήθειες των αναρριχητών να περιλαμβάνονται οπωσδήποτε σταφίδες και κουκουνάρια, επειδή αυτοί οι καρποί περιέχουν σε λίγο όγκο πολλήν ουσία, σαν τα χωρία της Γραφής.

 

Στους «Αθλιους» του Βίκτωρος Ουγκώ, οι εξεγερμένοι φοιτητές σύντροφοι του Μάριου χρησιμοποιούν ως ορμητήριο μια ταβέρνα που ονομάζεται «Το σταφύλι της Κορίνθου». Από όλες τις διάσημες «ονομασίες προέλευσης» του τόπου του, ο Γάλλος συγγραφέας προτίμησε την αμπελοοινική περιφέρεια του Διογένη και της Λαΐδας.

 

Κατά την εποχή των Οθωμανών, τα αμπελοτόπια της σουλτανίνας ανήκαν στη μητέρα του «υψηλού Αυθέντη», ιδιοκτησία που, σύμφωνα με μία άποψη, έδωσε το όνομα στην ποικιλία.

 

Στην «Αμπελουργία» του Δαμηλάκου, εξάλλου, ή του Κούσουλα, όπου περιγράφονται οι αρετές λευκών και κόκκινων σταφυλιών, η Σουλτανίνα, από την οποία προέρχονται οι ξανθές σταφίδες, αναφέρεται απλά ως ο γευστικότερος καρπός του είδους.

 

Κατόπιν αυτών, είναι λογικό ειδικό ένθετο της «Καθημερινής» να αφιερώνει εκτενές δημοσίευμα στην κορινθιακή σταφίδα με τον υπότιτλο: «Η δυναμική καλλιέργεια με την εξασφαλισμένη ζήτηση στην παγκόσμια αγορά».

 

Και όσον αφορά εμάς, μπορεί να αγνοούμε τι συμβαίνει στην παγκόσμια αγορά των αποξηραμένων ή νωπών σταφυλιών, αλλά, όπως μας πληροφόρησε η συνάδελφος Τζένη Σουκαρά υπό τον τίτλο: «Κορινθία: τα σταφύλια της οργής» («Εφ.Συν.», 27/8), ιδιοκτήτης μεγάλου συσκευαστηρίου του νομού (ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΚΡΕΤΑ) βάρεσε κανόνι ενός εκατ. ευρώ, αφήνοντας στον αέρα τους καταχρεωμένους παραγωγούς, που συγκεντρώθηκαν χθες στο Ζευγολατιό απειλώντας ότι «εάν δεν πληρωθούν θα σταματήσουν τη λειτουργία του».

 

Αυτά την ώρα της συγκομιδής. Και για να αντιληφθούμε –τα παιδιά της πόλης– τι προκαλεί την αγανάκτηση των παραγωγών, θα παραθέσουμε έναν κατάλογο των εργασιών που απαιτεί η καλλιέργεια της σταφίδας μέχρι να φτάσουμε στον τρύγο. Αντιγράφουμε από την πτυχιακή εργασία του κ. Γιώργου Μαυρογιαννάκη, που έχει τίτλο: «Η καλλιέργεια της επιτραπέζιας Σουλτανίνας». Εκφωνούμε προσκλητήριο στο γλωσσάριο του συγγραφέα: κλάδεμα, δέσιμο κληματίδων, βλαστολόγημα, κορυφολόγημα, αφαίρεση ταχυφυών, χαραγή (ωωωχ!), αραίωση φορτίου, ξεφύλλισμα, κατεργασία εδάφους, χορτοκοπή, εδαφοκάλυψη (ουχ!), δημιουργία χλοοτάπητα, άρδευση, λίπανση, τρυγητός, συσκευασία, διατήρηση (ουφ!!!). Εάν δεν εγκαταλείψατε την ανάγνωση λόγω κόπωσης, θα προσθέσουμε τα 4 έως 6 ραντίσματα και, εφόσον τα σταφύλια προορίζονται για σταφίδες, θα τα πάμε για αποξήρανση και μακινάρισμα. Την αμοιβή σας και την τιμή του προϊόντος θα τη συζητήσετε με τον κ. Πασχάλη (ΚΡΕΤΑ).

 

Και επειδή, σύμφωνα με τον πάνσοφο κ. Αδ. Γεωργιάδη, οι πολίτες πέραν των σταφιδικών οφείλουν να γνωρίζουν «τι εστί βερίκοκο», όπως διαβάσαμε στο ως άνω δημοσίευμα της «Εφ.Συν.», οι συνδαιτυμόνες του προμηθεύονται βερίκοκα από τους παραγωγούς ή την Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Κιάτου και ουδέποτε πληρώνουν. Για τούτο πρόθυμοι σύμβουλοι νέων αγροτών, δηλαδή ανέργων της πόλης, προτείνουν την καλλιέργεια λεβάντας, κρόκου, ρίγανης, τρούφας, στέβιας (;) και βιομηχανικού τριαντάφυλλου, που κατά τη γνώμη τους (των συμβούλων) αποτελούν το μέλλον της ελληνικής γης, αφού πρόκειται για «τα φυτά της επόμενης χιλιετίας».

 

Εντούτοις, ο καλός πρωθυπουργός της Ελλάδος κ. Α. Σαμαράς ή «Ντάντη», γνήσιο τέκνο της σταφιδοπαραγωγικής Πύλου (το 1905 η Πόλη έζησε μια ιστορική εξέγερση καταχρεωμένων αγροτών), ευνοεί την εκρίζωση των παραδοσιακών καλλιεργειών του λαϊκισμού εφόσον αντικατασταθούν από φυτείες φωτοβολταϊκών, ανεμογεννητριών και χλοοτάπητες του γκολφ ή των μη επανδρωμένων αεροπλάνων, τρένων, εκπαιδευτηρίων, νοσοκομείων και δημαρχείων. Και όπως προ πολλών αιώνων οι εισερχόμενοι στον Σαρωνικό αντίκριζαν, πρώτα, τα απαστράπτοντα όπλα της Αθηνάς και του Ποσειδώνα, σήμερα όσους από τα δυτικά εισπλέουν στα ελληνικά νερά τούς υποδέχονται οι φωταγωγημένοι πυλώνες των γιγαντιαίων ανεμογεννητριών που υψώνονται πάνω από τον κόλπο του Ναυαρίνου. Οι ξανθές και μελαχρινές μείνανε στον ΑΣΟ, όπως ονομαζόταν κάποτε συντομογραφικά ο σταφιδικός οργανισμός που τις φρόντιζε.