Κείμενα δημοσιευμένα στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ

  Οικισµός µεγαθηριακού ρυθµού
  Tεύχος 36, Σεπτέμβριος 2008

   Η ΠΟΤΑ Μεσσηνίας δεν εντάσσεται στις επιχειρηµατικές δραστηριότητες του επενδυτή, αλλά αποτελεί ύψιστη προσφορά στην κοινωνία των πελατών, πλήρως εναρµονισµένη µε τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά τής περιοχής.

   Συνοδοιπόροι επικρατείας
   Συνοδοιπόρους απέκτησαν όσοι υπερασπίζονται το Ναυαρίνο, έναν τόπο εξαιρετικού φυσικού κάλους και µοναδικού ιστορικού ενδιαφέροντος. Σύµφωνα µε απόφαση των αναρχοαυτόνοµων ακτιβιστών τού Συµβουλίου Επικρατείας, η χωροθέτηση των οικοδοµικών συγκροτηµάτων «Costa Navarino» (πρώην ΠΟΤΑ), είναι αντισυνταγµατική, ακόµα κι αν υπάρξουν νέα νοµοθετήµατα που θα επιτρέπουν την εγκατάστασή της. Γιατί; Επειδή, λέει το ΣτΕ, πρώτα καταστρώνεται ο χωροταξικός σχεδιασµός και κατόπιν εντάσσονται σ’ αυτόν τουριστικές δραστηριότητες –εφόσον προβλέπονται. Το αντίθετο είναι συνταγµατικά αδιανόητο.

   60.000 πλούσιοι
   Προσπαθώντας να κατανοήσουµε το δίκιο της άλλης πλευράς, παρακολουθήσαµε µε µεγάλη προσοχή την παρουσίαση της «Costa Navarino» από τον διευθύνοντα σύµβουλό της κ. Αχ. Κωνσταντακόπουλο (23/5/2008). Μας πληροφόρησε, µεταξύ άλλων, ότι κάθε χρόνο θα φτάνουν στη Μεσσηνία «60.000 πλούσιοι τουρίστες». Πότε; Το 2009! Εν τούτοις, όπως διαβάσαµε µετά από έναν µήνα στην «Ελευθερία» τής Καλαµάτας, µόλις 3.500 τουρίστες έφτασαν στο αεροδρόµιο της Μεσσηνίας το 2008. Ενώ το πρώτο πεντάµηνο του 2005 πήγαν στην Καλαµάτα 9.474 τουρίστες. Και σύµφωνα µε την ίδια εφηµερίδα (22 Ιουνίου 2008), ο τουρισµός τής Πελοποννήσου ελπίζει στην ακρίβεια στα εισιτήρια των πλοίων. Δηλαδή, για να ανέβει η τουριστική κίνηση στη Μεσσηνία 2.000 τοις εκατό (όσο προβλέπει ο κ. Κωνσταντακόπουλος), θα πρέπει να καταβαραθρωθούν οι θαλάσσιες συγκοινωνίες τής νησιωτικής µας χώρας και το πετρέλαιο να φτάσει σε ένα χρόνο τα 6.000 δολάρια το βαρέλι. Και µαζί µε την πλήρη, την απόλυτη ακινητοποίηση των πλοίων, προβλέπεται να καταστραφούν ολοσχερώς οι αυτοκινητόδροµοι του κράτους εκτός από τις διαδροµές Πάτρα-Καλαµάτα και Καλαµάτα-Αθήνα, ούτως ώστε για τους 60.000 «πλούσιους» τουρίστες να αποµείνει µοναδικός, αποκλειστικός προορισµός η Μεσσηνία.

   Οι χωριάτικες πισίνες
   Στην ίδια παρουσίαση «στην κατάµεστη αίθουσα του ξενοδοχείου FILOXENIA», ο κ. Κωνσταντακόπουλος διαβεβαίωσε και πάλι ότι στην καρδιά τής φιλοσοφίας τής «Costa Navarino» είναι ο σεβασµός για την περιοχή, το περιβάλλον, τις παραδόσεις, την τοπική κοινωνία, την αρχιτεκτονική, τον φυσικό πλούτο και την ιστορική και πολιτιστική κληρονοµιά τού τόπου.
   Πράγµατι, τις προθέσεις αυτές επιβεβαιώνει ο ίδιος ο τίτλος τής επιχείρησης. Ενώ θα µπορούσε να ονοµάζεται Τζωρτζ, Τζων, Άλφρεντ, Γκέραρντ, Φρανς, Πήτερ και, γιατί όχι, Μπριζίτ, Μπάρµπαρα ή Χέλγκα, προτιµήθηκε το Κώστας, στη λατινική του εκφορά, δηµοφιλέστατο σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε κοινωνικό στρώµα και κοινώς αποδεκτό, όπως και το επώνυµο Ναυαρίνο. Και είµαι βέβαιος ότι όλες οι εγκαταστάσεις τής επιχείρησης θα έχουν ως πρότυπα τις παραδοσιακές πισίνες τής Αραπόλακας, τα γήπεδα γκολφ τού Λέζαγα, τα χωριάτικα spa τού Βουρκόνερου, τα ντόπια συνεδριακά κέντρα (Γιανούσαγα-Γιάλοβα-Τσιχλή Μπαµπά) και τα υδάτινα πάρκα τού Πετροχωρίου και του Ξερολάγκαδου.

   Κώνωψ ο οικολογικός
   Αυτές, βέβαια, που συγκεντρώνουν τα δύσπιστα βλέµµατα των οικολόγων είναι οι διαβεβαιώσεις τού κ. Διευθύνοντος Συµβούλου (του ιδιοκτήτη δηλαδή), για τον σεβασµό που τρέφει η επιχείρηση στο φυσικό περιβάλλον. Για να καθησυχάσουµε τις ανησυχίες των καχύποπτων, θα αρκεστούµε σε ένα παράδειγµα και µόνο. 
   Είναι γνωστό, ότι η περιοχή τής Πυλίας, όπου οικοδοµείται η «Costa Navarino», (πρώην ΠΟΤΑ), µαστίζεται από τα κουνούπια. Τα πολυπληθέστατα σµήνη τους οφείλουν την ενοχλητική, τη βασανιστική παρουσία τους στην υγρασία τού Ιονίου και στην παρακείµενη λιµνοθάλασσα του Ναυαρίνου. Η Νοµαρχία προκηρύσσει εναντίον τους κάθε χρόνο γενικούς ή τοπικούς ψεκασµούς. Εν τούτοις, η κατάσταση φέτος είναι αφόρητη. Οι κάτοικοι της Γιάλοβας και της Μπούκας (δίπλα στην «Costa») δεινοπαθούν από τις επιδροµές των κουνουπιών και «εκτιµούν» (Ελευθερία, 3 Ιουνίου 2008) πως «η κατάσταση είναι πλέον µη αναστρέψιµη». Αλλά ο σεβασµός στο περιβάλλον είναι το υπέρτατο καθήκον τής επιχείρησης, η πανίδα τής υπαίθρου είναι µία από τις πλέον αξιοσέβαστες παραµέτρους τού οικοσυστήµατος. Η «Costa Navarino», εκτός από τις δύο γιγαντιαίες λιµνοδεξαµενές που έχει ήδη κατασκευάσει για την άρδευση των γηπέδων γκολφ, σχεδιάζει δεκάδες άλλες στέρνες, πισίνες, νεροσυρµές, λίµνες, λιµνούλες, για την ψυχαγωγία των επισκεπτών. Σύνολο 240!
Από αυτά τα υδάτινα πάρκα αναµένεται, φυσικά, να επωφεληθεί και το τοπικό οικοσύστηµα. Και επειδή (αν έχουµε πληροφορηθεί καλά) ο κατασκευαστής των δύο µεγάλων πισίνων είναι ο ίδιος διαπρεπής επιστήµων που δηµιούργησε το κωπηλατοδρόµιο του Μαραθώνα, λογικά θα πολλαπλασιαστούν –και εδώ και εκεί– τα µαλάκια, τα λεπιδόπτερα, τα κοιλεντερωτά, τα αρθρόποδα, τα αµφίβια και τα άλλα όντα ψυχρής κυκλοφορίας.

   Το ταξικό νερό
   Αυτό το εκτεταµένο υδάτινο δίκτυο, που θα λειτουργεί για τις ανάγκες τής «Costa Navarino» και µόνον, σε µια εποχή λειψυδρίας, ανοµβρίας, ανατροπής των κλιµατικών συνθηκών, συµβάλλει ώστε να επιστρέψουµε στις παραδοσιακές συνθήκες ύδρευσης των οικισµών, όπου η έλλειψη νερού ήταν δοµικό στοιχείο τής τοπικής οικονοµίας. Ήδη, στα χωριά τής Πύλου η παροχή νερού έχει µειωθεί στο µισό, οι βρύσες λειτουργούν 4-5 ώρες τη µέρα, ενώ, ως γνωστόν, για την άρδευση ενός γηπέδου γκολφ 18 οπών απαιτούνται τόσα κυβικά νερού όσα για την ύδρευση µιας πόλης 10.000 κατοίκων. Όπως λέει ο κ. Κωνσταντακόπουλος, «πρέπει να αξιοποιήσουµε την αυθεντικότητα του προορισµού, τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά τής Μεσσηνίας, τις πλούσιες εµπειρίες που προσφέρονται» αυτές, λέµε εµείς, που τραγούδησε ο Σεφέρης γράφοντας: «Δεν έχουµε πηγάδια δεν έχουµε πηγές µονάχα λίγες στέρνες άδειες κι αυτές» ή όπως λέει ο Ρίτσος «Δεν υπάρχει νερό, µονάχα φως, ο κόσµος χάνεται στο φως».

   Η πόλη τής αγοράς και της ζήτησης
   Και την πόλη αυτή µε το παραδοσιακό όνοµα «Costa Navarino», που σύµφωνα µε βάσιµες δηµοσιογραφικές πληροφορίες το Συµβούλιο της Επικρατείας κηρύσσει αυθαίρετη, σχεδίασε ο µέγιστος έλληνας αρχιτέκτονας, αυτός που πρόσφατα δήλωσε «η αρχιτεκτονική επιτελεί έργο κοινωνικό».
   Αγαπητοί φίλοι ζούµε στιγµές ιστορικές. Είναι πρώτη φορά που κάποιος µε το έργο του προτείνει την κοινωνία των πελατών. Αυτό που δεν µπόρεσαν να συλλάβουν (και να πραγµατοποιήσουν) δια µέσου των αιώνων οι φιλόσοφοι, οι οικονοµολόγοι, οι πολιτικοί, το κατόρθωσε ως ενόραση και ως πραγµάτωση, ένας µηχανικός απ’ την Ελλάδα, ο κ. Τοµπάζης. Η κοινωνία των πελατών είναι παρούσα. Τις πολύπλοκες µακιαβελικές, καφκικές, απάνθρωπες σχέσεις των αστικών, των προλεταριακών πολιτευµάτων διαδέχονται επιτέλους οι απλές, απλούστατες συναλλαγές τού µπακάλικου, του ψιλικατζίδικου, της ταβέρνας, του ξενοδοχείου. Ο Θουκυδίδης, ο Πλάτων, ο Ακινάτης, ο Ρουσσώ, ο Λένιν, σε δυο τρεις φράσεις: «Τι θέλετε;» «Κάτι καλό και φτηνό» «Πόσο κάνει;» «Τόσο», «Ευχαριστώ». Η πιστωτική κάρτα αντικαθιστά πλέον ταυτότητα, απολυτήριο, διαβατήριο, πιστοποιητικό γεννήσεως και κοινωνικών φρονηµάτων. Το σύνταγµα αντικαθιστά ο τιµοκατάλογος, το τιµολόγιο τους νόµους τού κράτους και οι οδηγίες χρήσεως το εκπαιδευτικό σύστηµα. Βρισκόµαστε πια στο καθεστώς τού 21ου αιώνα και αυτό χάριν στην «Costa Navarino» και τον µεγαλοφυή κ. Τοµπάζη.

   Οι νέοι Παρθενώνες
   Ασφαλώς θα έχει προσέξει ο αναγνώστης εκείνα τα διαφηµιζόµενα Ι.Χ. που γλιστρούν σαν συναρπαστικές οπτασίες, αυτά και µόνον αυτά, σε τοπία τηλεοπτικά και ονειρεµένα. Την εικόνα αυτή µας θυµίζει η µοναδική και ανεπανάληπτη κατοικία «µη αµιγώς τουριστική» που κοσµεί τις µαγευτικές σελίδες τού µεσσηνιακού Τύπου όταν περιγράφουν την ιδανική πολιτεία «Costa Navarino», όπου εδρεύουν αγαθοεργοί επιχειρηµατίες, ευπατρίδες πολιτικοί, πεφωτισµένοι δεσπότες και 60.000 πλούσιοι υδροχαρείς και ηλιοβόροι. Και επειδή το κτίσµα αυτό, µε υπογραφή Αλέξανδρος Τοµπάζης, έχει απ’ όλα, ήτοι υπόστεγα, καµάρες, εξώστες, µπαλκόνια, βεράντες (µόνο η στέγη του έχει έξι διαφορετικά ύψη), δεν διακρίνουµε οι αδαείς σε ποιον παραδοσιακό ρυθµό ανήκει. Και µεταξύ του πηλιορείτικου, βορειοελλαδικού, κυκλαδικού ή µεσογειακού, το κατατάσσουµε στον µεγαθηριακό. Ρυθµός αντάξιος του κ. Τοµπάζη που θεωρεί ότι «για µια αρχιτεκτονική σύνθεση είναι πολύ περιοριστικό το ύψος των 27 µέτρων». Προφανώς ο καλός αρχιτέκτων σχεδιάζει να οικοδοµήσει ένα µνηµείο µεγαλύτερης κοσµοϊστορικής σηµασίας από τον Παρθενώνα ο οποίος έχει ύψος 13,72 µ. Αυτός ο ίδιος φρονεί ότι τα οικοδοµικά µεγαθήρια «είναι µια οικολογική απάντηση στις αχανείς κηπουπόλεις». Κηπουπόλεις όπως το Αιγάλεω, το Μοσχάτο, η Ελευσίνα, η Καλαµαριά και η Τούµπα, συµπληρώνουµε εµείς. Αλλά για να επανέλθουµε στην «Costa Navarino», υποθέτουµε ότι τις υψηπετείς ενοράσεις των αναδόχων θα προσγειώνουν στα ανθρώπινα µέτρα, τα ακροάµατα των εστιατορίων και ταβερνών, που θα θρηνούν µελωδικά, παραδοσιακά, για «δρόµους όλο λάσπη και σπίτια ρηµαδιό» ή για «καµαρούλες µια σταλιά, δύο επί τρία, πόθοι και λατρεία».

   Η οσία Πισίνα και ο άγιος Συνεδρίων
   Στη φωτογραφία που δηµοσιεύει η «Ελευθερία» τής Καλαµάτας την 24η Μαΐου 2008 και υπό τον τίτλο «µια νέα πόλη δηµιουργείται», στην κατάµεστη αίθουσα του ξενοδοχείου FILOXENIA διακρίνουµε, µεταξύ άλλων, τους Χαρίλαο Τρικούπη και Θεόδωρο Δηλιγιάννη, τον Καποδίστρια, τον Βενιζέλο, τον Παπάγο, τον Καραµανλή και τον Αντρέα Παπανδρέου να προσβλέπουν µε πίστη και ελπίδα προς τον κ. Αχ. Κωνσταντακόπουλο που κηρύσσει την Εθνική Παλιγγενεσία. Ενός ατόµου, µόνον, η παρουσία µού είναι ακατανόητη. Και εννοώ την πατριαρχική µορφή τού Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσοστόµου. Και µη νοµίσεις, αναγνώστη, ότι µε κατέλαβε ξαφνικά κάποιο αντιχριστιανικό µένος. Τουναντίον, δεν αντιλαµβάνοµαι πώς ανέχεται ο ποιµενάρχης την επαγγελία µιας πολιτείας έξω από τους κόλπους τής εκκλησίας, αλιβάνιστης, αλειτούργητης, άθεης. Πραγµατικά, έχω στα χέρια µου τη γενική κάτοψη της «Costa Navarino» και πουθενά, σε κανένα σηµείο, δεν διακρίνεται ούτε ένας ιερός ναός, ένας αγιασµένος τόπος, ένα προσκυνητάρι, ένα εικονοστάσι, τίποτα!!! Πράγµα πρωτοφανές, ξένο, προκλητικό, απαράδεκτο για µια ευλογηµένη χώρα όπως η Ελλάδα και τον ορθόδοξο λαό της. Υποψιαζόµαστε βασίµως, ότι οι κατασκευαστές υποχώρησαν στις απαιτήσεις των τουριστικών εταιρειών που αναλαµβάνουν τη λειτουργία των ξενοδοχειακών µονάδων. Και έτσι, αντί ο Άγιος Κωνσταντίνος, θα εορτάζεται ο Άγιος Ωλικλιουντίνος, αντί η Αγία Μαρίνα, η Οσία Πισίνα, ο Άγιος Συνεδρίων και ο Άγιος Γκολφδεκαοκτωοπών.

   Οι αµιγώς φιλέλληνες
   Θα κλείσω, προς το παρόν, θέτοντας ένα ερώτηµα. Εάν γίνει πόλεµος, αυτοί οι 60.000 πλούσιοι µε ποια πλευρά θα πολεµήσουν; Για την Ελλάδα ή εναντίον της; Το ερώτηµα τίθεται σε κάθε Πόντιο, σε κάθε πολίτη των πρώην σοσιαλιστικών χωρών που θέλει να εγκατασταθεί στη χώρα µας, γιατί όχι και στους Κωσταβαρινιώτες; Τι κι αν είναι αλλοεθνείς ή αλλόδοξοι; Και ο Κόδριγκτων ήταν αλλοδαπός και ο Σανταρόζα και ο Βύρων και χιλιάδες άλλοι φιλέλληνες. Ή µήπως αυτοί οι 60.000 δεν είναι φιλλέληνες; Ούτως ή άλλως, αφού είναι «µη αµιγώς τουρίστες» να υποχρεωθούν βιαίως να φέρουν όπλα, υπό την απειλή στρατοδικείων ή έστω «µη αµιγώς στρατοδικείων».

   * http://rasgugsa.blogspot.com