Κείμενα δημοσιευμένα στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ

  Ο Φρεντ Ασταίρ των γραφικών τεχνών
  Tεύχος 39, Δεκέμβριος 2008

   Κλακέτες στους άξονες των ορθογωνίων µε παρτενέρ την «Agenda 2009».

  Το ορθογώνιο παραλληλόγραµµο είναι ένας εικαστικός χώρος. Η είσοδος για το κοινό βρίσκεται στο κέντρο τής καθέτου Α-Γ. Ακριβώς απέναντι στο κέντρο τής Β-Δ βρίσκεται η έξοδος. Οι υποχθόνιοι εισβάλουν από τη βάση Γ-Δ και οι υπερουράνιοι από το κέντρο τής Α-Β. Οι δύο κεντρικοί άξονες, από αριστερά προς τα δεξιά, και από πάνω προς τα κάτω, είναι 2 από τις κλασικές διαδροµές µέσα στο ορθογώνιο όπως ο Μαραθώνιος. Ακόµα 2 κλασικές κατευθύνσεις είναι η κίνηση πάνω στις 2 διαγώνιες του παραλληλογράµµου. Εδώ έχουµε να κάνουµε µε κατρακύλα, ορειβασία ή Οδύσσεια.
  Οι τέσσερις γωνίες τού ίδιου σχήµατος –αν το δούµε σαν οικογενειακή συγκέντρωση– είναι οι τέσσερις συµπέθεροι της οµήγυρης. Πιάσανε τις άκρες για να µην µπερδεύονται στα πόδια της νεολαίας. Αλλά µέχρις εδώ. Είναι βαρετοί, φορτικοί, ώρα να γυρίσουνε στα ΚΑΠΗ τους ή στο νοσοκοµείο, πάνω στην αναπηρική τους πολυθρόνα.
  Αυτές τις τέσσερις γωνίες ο εικαστικός τις αποφεύγει, είναι το αναγκαίο κακό τού σχήµατος. Τι τις κάνουµε; Στην πάνω δεξιά παλιότερα έβαζαν το µάτι τού Θεού. Στην κάτω αριστερά οι συνάδελφοι του Καραβάτζιο παράχωναν κάτι που ξεψυχάει. Στον πίνακα του Μπρονζίνο –που αντέγραψε κατά το 1/60 ο Γκίλιαµ– στη γωνία κάτω αριστερά βλέπουµε ένα ποδοπατηµένο περιστέρι. Στην ίδια θέση σε µια αφίσα του ο Αρβανίτης κάρφωσε το σύµβολο του ατόµου µε κινητικά προβλήµατα.
  Δηµοσιεύεται στην «Agenda 2009» που φιλοτέχνησε ο κορυφαίος γραφίστας, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Scooterbooks. Στην ίδια αφίσα η τροχιά που θα διανύσει το εµποδιζόµενο άτοµο είναι η διαγώνιος Γ-Β του ορθογωνίου. Ο Αρβανίτης είδε µια κλίµακα σκληρή σαν τα δόντια της µυλόπετρας που ορίζεται από τις συµπληγάδες τού κόκκινου και του µαύρου. Διέξοδος υπάρχει εφόσον ακούσουµε τη φράση «έλα στη θέση του». Το εικαστικό µοτίβο φορέας τού µηνύµατος είναι όλο κι όλο µια τεθλασµένη γραµµή. Τόσο απλά. 
  Φώναζαν τη Βέµπο «κουρτίνα». Τραγουδούσε αγκαλιά µε την αριστερή κουρτίνα τής σκηνής, φορτίζοντας το κενό µε το απαράµιλλο πάθος τής φωνής της. Οι εικαστικές ιδέες τού Αρβανίτη αναπτύσσονται στην ελάχιστη κατά το δυνατόν επιφάνεια, όπως στη σελίδα µε τον τίτλο «For All». 
  O Φρεντ Ασταίρ εµφανίζεται να χορεύει στον τοίχο ενός δωµατίου. Ο Αρβανίτης γράφει τον τίτλο τής «Agenda» κάπου ανάµεσα στην ράχη και το εξώφυλλο τής έκδοσης. Ο χώρος, ο µεγάλος κενός χώρος τού ορθογωνίου τής σελίδας, της αφίσας, του πάλκου, της οθόνης τού Δηµήτρη, παραχωρείται για να κινηθούν µε άνεση οι καλεσµένοι του, οι αναγνώστες δηλαδή. Στην «Agenda 2009» θα βρείτε τις προσκλήσεις.