Κείμενα δημοσιευμένα στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ

 

  Συν Αθηνά και χειροµαντεία
  Enditorial τεύχους #4, Ιανουάριος 2006

 

   Παραµονές του 1945, ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας βεβαίωσε το εµπόλεµο έθνος του ότι το επερχόµενο έτος θα ήταν γαλήνιο σαν σύννεφο πάνω σε βουνό. Τον Αύγουστο του 1945 έπεσαν οι αµερικάνικες βόµβες στη Χιροσίµα και το Ναγκασάκι.
   Ο Ναπολέων, µε τα κανόνια του βυθισµένα στη λάσπη του Βατερλό, αποφάσισε να ρίξει στη µάχη το θωρακισµένο ιππικό. Ρώτησε τον οδηγό του, που ονοµαζόταν Λακόστ, ποια φυσικά εµπόδια προβλέπεται να συναντήσουν οι ιππείς στον καλπασµό τους κατά των Εγγλέζων. «Κανένα», απάντησε ο οδηγός. Οι θωρακοφόροι του Βοναπάρτη συντρίφτηκαν µέχρις ενός, πέφτοντας σε ένα τεράστιο φυσικό όρυγµα που έχασκε ανάµεσα στις θέσεις του αυτοκράτορα και τα τετράγωνα των Εγγλέζων. Η ανάµνησή τους λάµπει στις παρελάσεις και τις τελετές της Δηµοκρατίας.
   Οι αδελφοί Λουµιέρ, πούλησαν για πενταροδεκάρες την εφεύρεσή τους, επειδή προέβλεψαν ότι ο κινηµατογράφος δεν έχει κανένα µέλλον.
   Οι υπεύθυνοι της “DECCA” αθέτησαν την υπογραφή ενός µακροχρόνιου συµβολαίου µε τους “Beatles” πιστεύοντας ότι τα συγκροτήµατα µε κιθάρες δεν συγκινούν κανέναν.
   Στην Αθήνα, µια παρέα κινηµατογραφιστών, ολοκληρώνοντας την τρυφερή σπονδυλωτή τους ταινία, οργάνωσαν την προβολή της στο κοινό µε την ίδια φροντίδα που είχαν επιδείξει για την παραγωγή της. Δεν την είδαν ούτε αυτοί οι ίδιοι. Ήταν Νοέµβρης του Πολυτεχνείου.
Ανήσυχοι για το µέλλον, όσοι αναλαµβάνουν κυβερνητικά αξιώµατα στρέφονται κάποτε στους ειδικούς για να λύσουν κρίσιµα προβλήµατα του κράτους. Όπως ο Οιδίπους. «Ποιος είναι ο δολοφόνος του Λαΐου;» ρώτησε τον Τειρεσία. «Μη θες να µάθεις» απάντησε ο προφητάναξ. «Ποιοι είναι οι γονείς µου;», ρώτησε τους Δελφούς. «Αλλά δεν έστερξε ο Φοίβος να µου αποκριθεί και µου προφήτεψε άλλα άραχλα και µαύρα πως θα γίνω της µάνας µου άντρας και φονιάς του ίδιου µου πατέρα». Οι προβλέψεις για επερχόµενα καµιά φορά προσφέρονται πριν τις Απορίες. «Χαίρε Μάκβεθ, εσύ που βασιλιάς θα γίνεις», προσφωνούν οι γριές στρίγγλες τον µέχρι τότε ιππότη της Σκωτίας. Στο τρίτο µέρος παραµονεύουν το κινούµενο δάσος και η καισαρική του Μακντόφ.
   Στον κόσµο του Σαίξπηρ αφθονούν οι µπεκροκανάτες. Στα έργα του, ακόµα και στα πιο καταθλιπτικά, δίνουν και παίρνουν τα συµπόσια. Από το ελισαβετιανό θέατρο κραυγάζοντας «θα φάµε, θα πιούµε» περνάµε στην καραγκιοζαρία. Από τον Φάλσταφ στον Μπαϊρακτάρη.
   Αθηναϊκή εφηµερίδα, µε ηµεροµηνία 06/01/2005, προλέγει τα µελλούµενα: «Είναι δεδοµένη η πολιτική βούληση του πρωθυπουργού κ. Κ. Καραµανλή και της κυβέρνησής του για την υλοποίηση και την εφαρµογή των νόµων που θα ψηφιστούν δίχως να σηµειωθούν παρεκκλίσεις, υποχωρήσεις και συµβιβασµοί». Αλλά ποιοι είναι (δηλαδή ποιοι ήταν) αυτοί οι επερχόµενοι νόµοι; Ο νόµος για το βασικό µέτοχο και ο νόµος που θα ρυθµίζει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. «Το στοίχηµα της κυβέρνησης είναι να κερδίσει τη µάχη που θα δώσει εναντίον του κρατικοδίαιτου κατεστηµένου που µονοπωλεί την οικονοµία, διαπλέκεται µε το πολιτικό σύστηµα και λυµαίνεται τους εθνικούς πόρους σε βάρος της ανάπτυξης και της ευηµερίας της πλειοψηφίας». Όλοι γνωρίζουµε την έκβαση αυτής της µάχης.
   Βέβαια, ο συντάκτης των παραπάνω γραµµών είναι αρκετά έµπειρος για να µας υπόσχεται βεβαιότητες, επειδή: «Υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα τα οποία διαµόρφωσαν την πορεία και την ανέλιξή τους στον πολιτικό στίβο χρησιµοποιώντας σε πολύ µεγάλο βαθµό τη δηµοσιότητα που τους προσφέρθηκε αφειδώς, ανεξαρτήτως της ποιότητας του πολιτικού τους λόγου και της κοµµατικής τους προελεύσεως». Οι αµφιβολίες χάθηκαν µέσα στα βραχνοτράγουδα και τα χαχαχούχα των συµποσιαστών.
   Στο χρόνο που πέρασε µας ρώτησαν πολλές φορές ποιοι είναι οι στόχοι και οι προοπτικές της ΓΑΛΕΡΑΣ. Απαντήσαµε ότι στο προσεχές έτος θα διαλύσουµε το αστικό κράτος, θα καταλάβουµε την εξουσία εδραιώνοντας ένα καθεστώς λαϊκής δηµοκρατίας που θα στηρίζουν οι ένοπλοι φρουροί της επανάστασης.
   Εάν προσέξατε το βαθµό επιτυχίας στην πρόβλεψη αυτοκρατόρων, προφητών, ηρώων, οδηγών, µαγισσών, επιστηµόνων, καλλιτεχνών, τυράννων, ηγεµόνων και εκλεγµένων πολιτικών, γιατί να µην επιµείνουµε κι εµείς στην επαγγελία µας;
   Καλή Χρονιά

   Γιάννης Καλαϊτζής