Κείμενα δημοσιευμένα στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ

  Η απαγωγή
  Enditorial τεύχους #5, Φεβρουάριος 2006

   Σύµφωνα µε την αποµαγνητοφωνηµένη οµιλία του πρώην υφυπουργού Δηµόσιας Τάξης κ. Μαρκογιαννάκη (εφηµερίδες 11/1/2006) εναντίον της απαγωγής των Πακιστανών τάσσονται µόνο οι αγράµµατοι, οι ανόητοι και οι εισαγγελείς του Αρείου Πάγου.
   Και πράγµατι, από τους απλούς µαθητές µέχρι τους µελετητές της ιστορίας και του ελληνισµού, οι πάντες, πλην εισαγγελέων, γνωρίζουν σ’ αυτόν τον τόπο ότι η ουσία, η δόξα και το µεγαλείο της φυλής πηγάζουν από µία απαγωγή. Την επική αρπαγή της Ωραίας Ελένης. Ο Όµηρος, η ελληνική γλώσσα, ο ευρωπαϊκός πολιτισµός, χωρίς το φλογερό πάθος του Πάρη είναι αδιανόητος. Να η φιλοσοφία του καθ’ ηµάς υπουργείου Δηµόσιας Τάξης. Φιλοσοφία που θα αιτιολογηθεί αµέσως όταν µας πληροφορήσει κάποιος ότι η πρώτη συνεύρεση του Πάρη και της Ελένης έγινε στη Μακρόνησο. Εκεί συνδέθηκαν άρρηκτα το αρχαίο ελληνικό πνεύµα και τα σώµατα ασφαλείας.
   Η κλασική παιδεία εξοπλίζει τους άνδρες της αντιτροµοκρατικής µε ένα µακροσκελέστατο ερωτηµατολόγιο στο οποίο πρέπει να απαντήσουν οι απαχθέντες.
   Λόγου χάριν: «Ποιος είναι ο αόριστος δεύτερος του ρήµατος φέρω;», «Τι σηµαίνει δυϊκός αριθµός;», «Ποιος είναι ο υπερθετικός του µεγάλου;». Κι ακόµα: «Ποια είναι η απόσταση σε παρασάγκες από τα Εκβάτανα στις Πασαργάδες;» και «Τι κραύγασαν οι Μύριοι αντικρίζοντας τον Εύξεινο Πόντο;» Τους ζητείται επίσης να αναγνωρίσουν και να κλίνουν τις λέξεις: Αιγάλεω, εισοηνεγκάµην, απέσβετο. Αν δεν απαντήσουν σηµαίνει ότι ως Ισλαµιστές επιµένουν στον πόλεµο των πολιτισµών, όπως εγκαίρως έχει επισηµάνει ο Χάντιγκτον.
   Αλλά το υπουργείο Δηµόσιας Τάξης του κ. Βουλγαράκη δεν το χαρακτηρίζει µια στείρα µονοµανής προσκόλληση στην κλασική αρχαιότητα. Οι άνδρες της ΓΑΔΑ, της αντιτροµοκρατικής, εµπνέονται και από το λαϊκό µας πολιτισµό, από τα «τρία παιδιά Βολιώτικα» που κλέψαν την Αννούλα την Σαρακατσάνισσα και από το λαϊκό µας τραγούδι, το σπαθί του καβαλάρη δηλαδή, που αρπάζει τη Σεράχ κι όλες λένε (τι άλλο;) Αλλάχ-Αλλάχ και τέλος από την «Απαγωγή» του τιµηµένου από το υπουργείο Δηµόσιας Τάξης Μίκη Θεοδωράκη. Τραγούδια που πρέπει να σιγοψιθυρίζουν µερακλωµένοι οι Πακιστανοί µε τους άνδρες της ασφάλειας, για να αποδείξουν τη νοµιµοφροσύνη τους.
   Την απαγωγή των Πακιστανών, οι Έλληνες της αντιτροµοκρατικής την έφεραν εις πέρας µε την συνδροµή κρατών που διοικούνται από νοήµονες, εγγράµµατους και όχι αρεοπαγίτες. Κι αυτό επειδή το αµερικανικό έθνος και το βρετανικό κράτος τα έχει σφραγίσει η απαγωγή διά µέσου των γραµµάτων και των τεχνών.
   Όµηρο βέβαια δεν έχουν οι Αµερικανοί, αλλά διαθέτουν τον επικό Τζων Φόρντ. «Η Αιχµάλωτος της ερήµου» στις σοβαρές κινηµατογραφικές λίστες κατέχει την τρίτη θέση καλύτερης ταινίας µετά το «Ποτέµκιν» και τον «Πολίτη Κέιν». Είναι λογικό κάθε πράκτορας της CIA να διακατέχεται από το σύνδροµο του Τζων Γουέην όταν αναζητούσε την κλεµµένη από τους ινδιάνους Νάταλι Γουντ στην Αριζόνα, θέτοντας νέα σινεφίλ ερωτήµατα στους τριτοκοσµικούς τροµοκράτες, όπως: Ποιος υποδύεται τον Χάρυ Πότερ, ποιος σκηνοθέτησε τον «Τιτανικό», πόσα εισιτήρια έκοψε η τελευταία ταινία του Σπήλµπεργκ;
   Θα ολοκληρώσουµε την επιβεβαίωση του κ. Μαρκογιαννάκη (διάβαζε Βουλγαράκη), θυµίζοντας ότι ο «Απαχθείς» ή «Η Απαγωγή» ή «Το κλεµµένο παιδί», ήτοι το «kidnapped» του Ρ. Λ. Στήβενσον, θεωρείται µνηµείο της αγγλικής λογοτεχνίας, πράγµα που ασφαλώς έχουν διδαχτεί στο κολέγιό τους οι πράκτορες της Μ16 που άρπαξαν τους Πακιστανούς.
Καλό µήνα

   (Δεν τελειώσαµε ακόµα. Πώς ονοµαζόταν το «κλεµµένο παιδί»; Αν δεν απαντήσετε, δεν σας βλέπω καλά).

   Γιάννης Καλαϊτζής