Κείμενα δημοσιευμένα στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ

  Οι 300 Σκύθες
  Enditorial τεύχους #19, Απρίλιος 2007

    Η άποψη ότι η ελληνική ιστορία είναι µια, ενιαία και αδιαίρετη, στηρίζεται ατράνταχτα σε τρεις πυλώνες: στον στρατηγό των Αθηναίων Περικλή, στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιουστινιανό και στον πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραµανλή.
   Προσοχή, η εν λόγω τριανδρία στην ολότητά της δεν διακρίνεται για τα πατριωτικά της αισθήµατα. Κανείς δεν αµφισβητεί τη φιλοπατρία του κ. Καραµανλή. Σύµφωνα όµως µε τον Θουκυδίδη, στον Περικλή ανήκει η -αντάξια εθνικού µειοδότη- κοσµοπολίτικη φράση «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος» αφενός, και αφετέρου, δεν ξέρω αν ο Ιουστινιανός πατρίδα του ονόµαζε την Κωνσταντινούπολη, τη Ρώµη ή την Αλβανία που τον γέννησε.
   Αυτοί οι δύο άνδρες µικρή εκτίµηση είχαν για την οικογένεια, σε αντίθεση µε τον κ. Καραµανλή που προστατεύει τον οικογενειακό θεσµό µέχρι τον τρίτο και τέταρτο κουµπάρο του κ. Τσιτουρίδη. Ο Περικλής οικογένεια θεωρούσε τους επ’ αµοιβή συνουσιαζόµενους µε την Ασπασία και ο Ιουστινιανός για πρώτη κατοικία δήλωνε το µεταφερόµενο κατάλυµα της µιµάδος Θεοδώρας, κάτι µεταξύ τσίρκου, ταβέρνας και πορνείου.
   Με τέτοιες συνθήκες διαβίωσης, καταλαβαίνετε, είναι αδιανόητος ακόµη και ο στοιχειώδης οικογενειακός προγραµµατισµός. Τα τέκνα των δύο ανδρών, ο Αλκιβιάδης του ενός και το Ιουστινιάνιο κράτος τού άλλου, εγωπαθή, κακοµαθηµένα, επιδειξιοµανή, σπάταλα, απαιτητικά και επιθετικά, εξανέµισαν το δηµόσιο χρήµα, διέφθειραν τους πολίτες, έσπρωξαν τη χώρα τους στην καταστροφή.
Επειδή ο πατριωτισµός τού κ. Καραµανλή και η οικογενειακή του κατάσταση δεν µας επιφυλάσσει ούτε Αλκιβιάδη ούτε Ιουστινιάνιο κράτος, ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ανταγωνιστεί τους προγόνους µας στη θρησκευτική ευλάβεια, που µε το ουράνιο µεγαλείο της καλύπτει τις εσωτερικές διαφορές τής τριανδρίας.
   Ο κ. Κώστας Καραµανλής, αφού απάλλαξε την Ορθοδοξία από κάθε οικονοµικό έλεγχο και φορολογική υποχρέωση, αφού δώρισε στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών χρήµατα των εργαζοµένων -πιστός όπως η Αντιγόνη στους θείους κανόνες και όχι στους ανθρώπινους νόµους-, αποφάσισε να χτίσει όχι έναν Παρθενώνα ή µία Αγία Σοφία, αλλά να ανεγείρει σε όλη την επικράτεια ιερές µητροπόλεις και να εγκαταστήσει εκκλησιαστικά ιδρύµατα κάθε είδους, τράπεζες δηλαδή, χρηµατιστηριακές, κατασκευαστικές, τουριστικές εταιρείες, µέσα µαζικής ενηµέρωσης και εκπαιδευτήρια, οργανισµούς στους οποίους θα αναθέσει ρόλο Αλκιβιάδη και Ιουστινιάνιου κράτους. Και για να συσφίξει περισσότερο τους δεσµούς των νεοελλήνων µε το Βυζάντιο, υιοθετεί τα ιουστινιάνια µέτρα για τις ανώτατες σχολές. Όπως ο Αλβανός αυτοκράτωρ, εχθρός σε κάθε τι ελληνικό, κατέκαυσε τις φιλοσοφικές σχολές, διέλυσε τα Λύκεια και τις Ακαδηµίες, εξόρισε δασκάλους και µαθητές, έτσι και ο κ. Καραµανλής ξεθεµελιώνει τη δηµόσια και ιδίως την τριτοβάθµια εκπαίδευση, εξαθλιώνει τους εκπαιδευτικούς, βασανίζει τους φοιτητές.
   Αλλά όπως και οι εµπόλεµοι της εποχής τού Περικλή έσπερναν αλάτι στη γη τού αντιπάλου, «εδενδροτόµουν την χώραν», δηλητηρίαζαν λίµνες και ποτάµια, ο κ. Καραµανλής, µιµούµενος τους ευκλεείς προγόνους καταστρέφει τους βιότοπους ιδίως τους «Natura 2000», κατασπαταλά τους υδάτινους πόρους, ξεριζώνει τα δάση, επιµένει στις παράνοµες χωµατερές και υπερχειλισµένες ψυττάλειες τιµώντας τη µια και αδιάρρηκτη ιστορία των τρισχιλιετών Ελλήνων.
   Τέλος, υπενθυµίζω ότι στην αρχαία Αθήνα επειδή οι πολίτες δεν καταδέχονταν το επάγγελµα του δηµίου, του αστυνόµου δηλαδή, το εκτελούσαν πρόθυµα 300 Σκύθες, υπηρεσία που ανέλαβαν οι Βάραγκοι στο Βυζάντιο και οι Πραίτωρες σήµερα.

   Γιάννης Καλαϊτζής