Κείμενα δημοσιευμένα στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ

  Δον Κιχώτης υπέρ ανεµόµυλων
  Enditorial τεύχους #31, Απρίλιος 2008

   Είναι γνωστό ότι ο κ. Γ. Καρατζαφέρης έχει καθαιρέσει τον κ. Κ. Αϊβαλιώτη από το αξίωµα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΛΑ.Ο.Σ. επειδή ο δεύτερος, όπως αποκαλύφθηκε, είναι ανυπότακτος. Και θα έπρεπε να εκπλαγούµε για την µεταχείριση του εκπροσώπου επειδή επιφανείς πολιτικοί όπως ο Κωνσταντίνος Καραµανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν υπηρέτησαν στον ελληνικό στρατό.    Δικαιολογίες υπάρχουν. Και µας φαίνεται παράδοξη η επιλογή των δύο µακαριστών φυγόστρατων αφού ο πρώτος, ως υπουργός Εθνικής Αµύνης, έστειλε εκείνο το τάγµα να πολεµήσει «για τα ιδανικά» στον πόλεµο της Κορέας, ο δεύτερος ζητούσε να βυθίσουµε το «Χόρα» και ως πρωθυπουργός έκλεισε τα σύνορα µε τα Σκόπια.
   Και µη νοµίσεις αναγνώστη ότι έχουµε καταληφθεί αιφνιδίως από κάποιο µιλιταριστικό ψωµιάδειο πνεύµα. Αντιθέτως, κατανοούµε την ολική άρνηση στράτευσης κάποιων συνελλήνων. Αλλά επειδή µιας διακατέχει η νεύρωση της φιλοπατρίας µε το αναπόφευκτο σύνδροµο της επιθυµίας για γενική και ίση ωφέλεια από τα αγαθά της ειρήνης, παρουσιαστήκαµε να καταταγούµε όπως υποχρεούνται όλοι οι ικανοί να φέρουν όπλα αφού δεν έχει επέλθει το πλήρωµα του χρόνου για καθολική δια βίου απαλλαγή. Και  βέβαια οι ιδέες αυτές αν και προέρχονται από το αγαθό αφελές και ανώριµο τµήµα της προσωπικότητάς µας, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες λοχαγών, συνταγµαταρχών, κατηχητών, ιεροκηρύκων, και ζουράριδων να µας τις εκριζώσουν παραµένουν ακλόνητες στο εγώ µας καταστροφικές και ψυχοφθόρες.    Είναι αλήθεια ότι όλες οι µεταµορφώσεις του Άνθιµου προσπαθούν να µας πείσουν ότι ο χειρότερος, ο πιο επικίνδυνος κατακτητής της χώρας ήταν, είναι και θα είναι ο ελληνικός στρατός. Εάν δεν λειτουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης, διαρκή στρατοδικεία και δεν εκτελούνται οι αντιρρησίες, συµβαίνει επειδή ο ελληνικός λαός συναινεί να επιτάσσεται προς όφελος του στρατού από τον προϋπολογισµό η µερίδα του λέοντος. Αλλά εµείς, ωσάν τον ισπανό ιδαλγό, εκείνον τον µεγαλοφάνταστο ιππότη της ελεεινής µορφής, τον ήρωα του Θερβάντες, νοµίζουµε ότι οι νόµοι του πολέµου θα επιβάλλουν επί της Γης τη δικαιοσύνη, την τάξη και την τιµή.
   Οι µόνοι που διδάσκονται από τα παθήµατα του Δον Κιχώτη είναι οι φυγόστρατοι που προαναφέραµε. Αν υποθέσει κανείς ότι αυτοί οι φιλοπόλεµοι και λιποτάκτες απλώς µας κοροϊδεύουν, απορρίπτουµε τη διαβολή ως αστήρικτη. Η στάση τους είναι θέµα φιλοσοφίας. Ο πόλεµος είναι κάτι φρικτό αλλά δεν το κοινολογούµε επειδή κάποιοι πρέπει να κρατούν όπλα. Όπως λέει η Τρέλλα στο «Εγκώµιον της Μωρίας» του Εράσµου: «…παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο η εξυπνάδα στον πόλεµο. η εξυπνάδα στρατιώτη, όχι φιλοσόφου. όσο για τα ρέστα, παράσιτοι, ρουφιάνοι, λωποδύτες, ληστές, χειροµάχοι, ηλίθιοι, µπαταξήδες, κοντολογίς το κατακάθι της κοινωνίας, αυτοί χρειάζονται για να γίνει σωστά ο ευγενικός πόλεµος. Και όχι οι φιλόσοφοι που ξενυχτούν κάτω από τη λάµπα».
   Αυτά έχοντας υπόψη οι Καραµανλής και Παπανδρέου, προτίµησαν αντί να στρατευθούν, να αγωνιστούν υπέρ της φιλοσοφίας και της ειρήνης. Και επειδή πολιτική είναι η επιστήµη του εφικτού και η διεθνής ειρήνη αδύνατη, αγωνίστηκαν υπέρ της προσωπικής τους ειρήνης.
   Περιµένουµε λοιπόν από τον κ. Καρατζαφέρη να αποκαταστήσει το συντοµότερο τον κ. Αϊβαλιώτη. Ο πρώην κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος διάλεξε ως πρότυπό του όχι κάποιον τυχαίο πολιτικό, αλλά τον ίδιο τον Δηµοσθένη αυτόν που πρώτος διέβλεψε και κατακεραύνωσε µε την ρητορική του τον από βορρά κίνδυνο αλλά όπως ισχυρίζεται ο Έρασµος «µόλις φάνηκε ο εχθρός πέταξε την ασπίδα του και το ‘βαλε στα πόδια».

   Γιάννης Καλαϊτζής