Κείμενα δημοσιευμένα στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ

  Έρως, τρύγος, πόλεµος
  Enditorial τεύχους #48, Οκτώβριος 2009

   Όσοι ισχυρίζονται ότι στα χρόνια της µεταπολίτευσης καταγράφεται εν Ελλάδι ο υψηλότερος βαθµός πολιτικής οµαλότητας, µπορούν να προσθέσουν στα επιχειρήµατά τους την ταυτόχρονη εντυπωσιακή βελτίωση των ελληνικών οίνων.
   Γνωρίζουµε, εξάλλου, ότι οι οινολόγοι µε ευρύτητα πνεύµατος αποδίδουν την προηγηθείσα στασιµότητα του ελληνικού αµπελώνα στον εµφύλιο και στη µετανάστευση και όχι στον περονόσπορο ή την φυλλοξήρα. Και συµβαίνουν αυτά επειδή για την παραγωγή αµπελοοινικών προϊόντων υψηλής ποιότητας και µεγάλου εισοδήµατος απαιτούνται οµαλές πολιτικές εξελίξεις, κοινωνική ειρήνη, οικονοµικές προοπτικές και ευφρόσυνος πολιτισµός.
   Γράφει ο Ελύτης ότι εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα θα σου αποµείνουν µια ελιά, ένα αµπέλι και ένα καράβι. Που σηµαίνει ότι µε αυτά, µπορείς να την ανασυνθέσεις.
Ο πρεσβύτερος πολεµιστής του Οµήρου, ο Νέστορας της Πύλου, µετέφερε στην Τροία κρυµµένο στο σάκο εκστρατείας ένα κρασοπότηρο τόσο µεγάλο που γεµάτο, δυο άντρες δεν µπορούσαν να σηκώσουν. Εκείνος όµως ο θείος άντρας µε το ένα του χέρι το ‘φερνε ξέχειλο µέχρι το στόµα. Η ασπίδα του Αχιλλέα κοσµείται µε σκηνές από τη ζωή των αµπελουργών, εικόνες που βεβαιώνουν ότι η άµυνα του πολεµιστή είναι η οικονοµική ευηµερία του τόπου του. Ο γιός της Θέτιδας και ο Πρίαµος θρηνούν από κοινού τον νεκρό Πάτροκλο ο πρώτος, τον νεκρό Έκτορα ο δεύτερος, πίνοντας φλογάτο κρασί από τον ίδιο κρατήρα. Οι φιλειρηνικές κωµωδίες του Αριστοφάνη µετά την κατάπαυση εχθροπραξιών προσφέρουν στον χορό άφθονο ερωτύλο και ηδονοθήρα οίνο. Ο Διόνυσος του ζωγράφου Εξηκία, αφού νικήσει τους διώκτες του ταξιδεύει θριαµβευτής µε ένα σκάφος-κληµαταριά. Οι ανιχνευτές του άλλου θεού βεβαιώνουν τους Εβραίους ότι έφτασαν επιτέλους στη γη της επαγγελίας φέρνοντας στον καταυλισµό τους έναν γιγαντιαίο βότρυ. Η παλιγγενεσία του ’21 στηρίζεται οικονοµικά στα υψηλά εισοδήµατα που προσέφεραν οι αµπελώνες της Πελοποννήσου και των νησιών στα χρόνια πριν την επανάσταση. Στις αγορές της Ευρώπης, λόγω των Ναπολεόντιων πολέµων,τα ελληνικά κρασιά ήταν ακριβά. Στο Παρίσι του Ουγκώ, των «Αθλίων» δηλαδή, η ταβέρνα άντρο των φοιτητών της εξέγερσης, του Ενζολορά, του Γκραντέρ και του Μάριου, ονοµάζεται «Το σταφύλι της Κορίνθου». Μετά το 1922, κατά τις ανταλλαγές πληθυσµών, οι µικρασιάτες έφεραν στον Αίµο βέργες κληµάτων που καλλιεργούσαν στα µέρη τους, Φωκιανό και Μοσχάτο. Η ανασύνθεση του Ελύτη παρούσα.
   Τον Μάιο του 1963, και ενώ στην Γαλλία οι επιπτώσεις του αλγερινού πολέµου ήταν ακόµα νωπές, έφτασε απρόβλεπτα σχεδόν στην Αθήνα ο Σαρλ ντε Γκολ. Αυστηρότατοι νόµοι απαγόρευαν τότε την εισαγωγή στη χώρα του της ελληνικής σταφίδας και την ανάµιξή της στα γαλλικά κρασιά. Εντούτοις, η χαµηλή παραγωγή, χρονιά µε χρονιά επέβαλε την παραβίασή τους. Ο πρόεδρος της Γαλλίας ανέλαβε την ευθύνη σε σιωπηρή συµφωνία µε τον Καραµανλή. Ο Ντε Γκολ υπερασπίζεται τον οινικό χαρακτήρα της γαλλικής οικονοµίας
   Για δεύτερη φορά ο απερχόµενος πρωθυπουργός της χώρας όρισε τις εκλογές πάνω στον Τρύγο. Όπως οι χριστιανοί του Παύλου τοποθετούσαν τις χριστιανικές επετείους πάνω στις ελληνικές εορτές και τις εκκλησίες της Παναγίας στα ερείπια των ναών του Διονύσου. Και ενώ παραµένουν οξύτατα τα προβλήµατα των οινοπαραγωγών, δεν ακούµε λέξη για την προστασία τους. Οι ψηφοφόροι, οι εραστές του εορτάσιµου βίου, ας λάβουν υπόψη τους την περιφρόνηση που δείχνει το κράτος των κακοµούτσουνων, των απροσδιόνυσων στη χαρά, στην ευθυµία και στην απόλαυση.
«Ουδέν παρ υδροπότας», σύντροφοι.

   Γιάννης Καλαϊτζής