Υπάρχει ζωή μετά τα αφεντικά;

 Εφημερίδα των Συντακτών, 4-5 Ιανουαρίου 2014

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   Ο απολογισμός του Κάντα

Από τις στήλες των εφημερίδων ολοκληρώθηκε μάλλον ο απολογισμός των γεγονότων του 2013, με τον τρόπο εκείνων που τηρώντας ένα παμπάλαιο έθιμο της Πρωτοχρονιάς μέσα στα βαριά μεσάνυχτα εξακόντιζαν από πορτοπαράθυρα και μπαλκονόπορτες τα βαρετά ανεπιθύμητα απομεινάρια του περασμένου έτους. Και αδιαφορώντας για την τύχη των διερχομένων εκσφενδόνιζαν εναντίον τους συμπράγκαλα της κουζίνας, του λουτροκαμπινέ ή της σαλοτραπεζαρίας, υψώνοντας οδοφράγματα στα περάσματα των οικισμών.

 Και διαβάζοντας με προσοχή τις άκρως ενημερωμένες καλλιτεχνικές σελίδες της εφημερίδας μας, θα αντιληφθεί ο αναγνώστης του απολογισμού πως το σπουδαιότερο πεζογράφημα που κυκλοφόρησε το 2013 ανήκει στην κ. Αλκη Ζέη, η οποία κατόρθωσε να γράψει για 12η φορά «Το καπλάνι της βιτρίνας», πόνημα της νεότητάς της.

Και σύμφωνα με τον εν λόγω πλήρη και διαφωτιστικό απολογισμό οι κορυφαίοι Ελληνες δημιουργοί του 2013 είναι οι κ.κ. Τζιμ Τζάρμους, Γιώργος Παπαλιός, Πάνος Παναγιωτόπουλος, Γιώργος Λούκος, Γιάννης Χουβαρδάς, Σταύρος Νιάρχος, ο Ωνάσης και ο κ. Χρ. Β. Κωνσταντακόπουλος. Και θεωρούμε εξαιρετικά επιτυχή τον τίτλο «Μαικήνας» με τον οποίο προσαγορεύεται ο κ. Κωνσταντακόπουλος. Διαθέτει ένα χολιγουντιανών διαστάσεων και ιδιωτικής πολεοδομίας θέρετρο όπως ο περιβόητος Μαικήνας. Από το τελευταίο αυτό (το ανάκτορο του Μαικήνα) απολάμβανε ο Νέρων το θέαμα της κατακαιόμενης Ρώμης.

Από τον κόσμο των γραμμάτων προέρχεται νομίζουμε και ο πωλητής πυροβόλων κ. Παπαχρήστος, ο οποίος δύο βήματα πριν από το γραφείο του ανακριτή δήλωσε ότι πάσχει από καλπάζουσα αμνησία. Οπως «ο καλός στρατιώτης Σβέικ» του Χάσεκ, δηλαδή, που πριν από τη γραπτή κατάθεσή του βεβαιώνει ότι κατά τον ύπνο λησμόνησε τη γραφή.

Πέραν αυτών ένας απολογισμός είναι και οι ομολογίες του κ. Αντώνη Κάντα ενώπιον του ανακριτή και του εθνικού ακροατηρίου. Ωστόσο οι καλοπροαίρετοι Ελληνες που λαμβάνουν γνώση των λεπτομερειών της υπόθεσης Κάντα συμπεραίνουν αβίαστα πως εάν δεν είχε υπάρξει αυτός ο γενναίος πατριώτης το έθνος θα έπρεπε να τον εφεύρει.

Γνωρίζουν ασφαλώς οι αναγνώστες εκείνο το ρωμαϊκό ρητό σύμφωνα με το οποίο «εάν θέλεις ειρήνη πρέπει να προετοιμάζεσαι για πόλεμο». Απόφθεγμα που μέχρι σήμερα ουδείς μικρόψυχος αριστεριστής, λαϊκιστής ή άτομο μειωμένου εθνικού φρονήματος τόλμησε να αμφισβητήσει. Και όπως είναι λογικό βασική διαδικασία της προετοιμασίας που αναφέραμε αποτελεί η αγορά οπλικών συστημάτων. Και εάν το έργο αυτό ήταν βαρύτατο στην εποχή της ευημερίας, μεταβάλλεται σε επικίνδυνο φορτίο για όποιον αναλάβει να το φέρει εις πέρας στην παρούσα οικονομική κρίση. Ποιος θα δεχτεί προμήθειες όταν το φάσμα της πείνας απειλεί τις ευπαθείς ομάδες; Εντούτοις ο κ. Αντώνιος Κάντας ύψωσε το ανάστημά του και δέχτηκε κατάστηθα χάλαζα μιζών για την τιμή του έθνους και τη σωτηρία της πατρίδας. Και όπως ο Νικηταράς έπαψε να σφάζει Τούρκους όταν πρήστηκε το χέρι του στη λαβή της σπάθας, καθ΄ όμοιον τρόπο ο Κάντας έλαβε τόσες προμήθειες που τις έβλεπε πια σαν ξεχασμένες τσάντες ή σαν τα απομεινάρια μιας συνομιλίας.

Και τα αποτελέσματα της εθνικής δράσης του Κάντα και των συναγωνιστών του καθίστανται εξόφθαλμα εφ’ όσον αναλογιστούμε τη διαρκή, τη μακροχρόνια ειρήνη που απολαμβάνει η χώρα. Ανδρες όπως ο Κάντας, οι κ.κ. Τσοχατζόπουλος, Σμπώκος, Παπαντωνίου φέρ’ ειπείν, θα ’πρεπε να τιμώνται ως εθνικοί ήρωες και όχι να διώκονται σαν κοινοί εγκληματίες. Και όπως κατά το παρελθόν λαθρέμποροι, τοκογλύφοι, πολεμοκάπηλοι, παραχαράκτες και κατάσκοποι τιμήθηκαν και τιμώνται ως εθνικοί ευεργέτες καθ’ όμοιον τρόπο να αναγνωρίσουμε την εθνική προσφορά των προμηθευτών του ΥΕS (του Γενικού Επιτελείου Στρατού δηλαδή). Και του χρόνου.