Υπάρχει ζωή μετά τα αφεντικά;

 Εφημερίδα των Συντακτών, 14-15 Δεκεμβρίου 2013

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   Θυρωρείο

Την επομένη Παρασκευή, οι εκδόσεις «Στιγμή», υπό την αιγίδα του ΥΠΠΟ, θα παρουσιάσουν στο Μέγαρο Μουσικής το νέο βιβλίο του γράφοντος «Υπάρχει ζωή μετά τα αφεντικά;» με κείμενα (όπως είναι προφανές) ταξικού και μεταφυσικού προβληματισμού. Το πάνελ των ομιλητών θα επανδρώσουν ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως κ. Ευάγγ. Βενιζέλος και οι υπουργοί κ.κ. Γεωργιάδης και Αρβανιτόπουλος. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο κ. Γ. Πρετεντέρης. Οι προσκλήσεις έχουν εξαντληθεί.

Και, όπως αναμένεται, θα επακολουθήσει ορυμαγδός δημοσιευμάτων, εκπομπών, παρεμβάσεων, πολιτικών θεωριών και κινημάτων. Για τούτο, ο αναγνώστης της εφημερίδας μας θα πρέπει όσον αφορά την έκδοση να παραμείνει απολύτως ενημερωμένος. Δημοσιεύουμε, λοιπόν, στη στήλη αυτή και το τελευταίο γραπτό του βιβλίου, δηλαδή τον πρόλογο που (θύμα της παραδοξολογίας μας) ονομάσαμε «Θυρωρείο», και έχει ως εξής:

Τα προλογικά σημειώματα, όπως αυτό, είναι αντιπαθητικά κατά τούτο: Ενώ συντάσσονται μετά τη συγγραφή όλων των περιεχομένων, δημοσιεύονται στις πρώτες σελίδες των τυπογραφικών. Οπως συμβαίνει στα δημόσια θεάματα δηλαδή, που ξεκινούν τις παραστάσεις τους αφού προσέλθουν καθυστερημένες οι αρχές και καταλάβουν τις περίοπτες θέσεις. Και για να αποσπάσουν (οι πρόλογοι) την αναγκαία, τη στοιχειώδη συμπάθεια του αναγνωστικού κοινού, αναλαμβάνουν χρέη θυρωρού, κηπουρού ή καθαρίστριας.

Σημειώνουμε εδώ, λοιπόν, ότι τα γραπτά που ακολουθούν προέρχονται από τη «Γαλέρα», την «Ελευθεροτυπία» του Τεγόπουλου και την «Εφημερίδα των Συντακτών», όπως σε προεπιλεγμένα σημεία ενός θυρωρείου θα αναρτούσαμε τις επιγραφές: «Επιστολές», «Σκάλα υπηρεσίας», «Δεν λειτουργεί», «Επιστρέφω αμέσως».

Και βέβαια μόνον οι εκδότες της πρώτης καταχώρησης έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν το πού και πότε της αναδημοσίευσης. Ωστόσο, προνοητικός όπως πάντα, ο γράφων φρόντισε να πληρώσει (και πληρώνει πολύ ακριβά) τις δημοσιεύσεις των γραπτών του στη «Γαλέρα» και στην «Ελευθεροτυπία». Και αυτά σε αντίθεση με την «Εφημερίδα των Συντακτών» που παραχωρεί στον γράφοντα το δικαίωμα της αναδημοσίευσης εντελώς δωρεάν.

Αλλά παρακαλώ να μη δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην προέλευση ή στη χρονολογική σειρά της δημοσίευσης των κειμένων. Ολα έχουν γραφεί αφού εξαντλήθηκαν οι δυνατότητες, τα περιθώρια προσαρμογής, αλλαγής, μάθησης ή βελτίωσης του συντάκτη.

Αναπόφευκτο συμβάν αυτή η εξάντληση, αφού κατά τη μακρότατη περίοδο της μη συγγραφικής μου καριέρας πέρασα από τη μεγαλογράμματη γραφή (ΑΒΓ κεφαλαία) στα πεζά. Ο,τι δηλαδή συνέβη στην ελληνική κατά τη διάρκεια πέντε χιλιάδων ετών, ο συντάκτης του παρόντος το υπέστη εντός ενός εργάσιμου βίου.

Ταυτίζομαι λοιπόν με τις περιπέτειες των ελληνικών. Και για να μην υποβληθώ σε ακόμα μία δοκιμασία, ο Αιμίλιος Καλιακάτσος ανέλαβε να μετατρέψει αυτός το ατονικό μου σύστημα σε πολυτονικό, προς τέρψιν των βιβλιοφάγων και μόνον. Ηταν ο ίδιος που ενθάρρυνε τον γράφοντα να συντάξει τα όσα καταχωρούνται στην έκδοση.

Αγαπητοί αναγνώστες, στον «Τρίτο άνθρωπο» του Γκράχαμ Γκρην, ο φιλολογικός σύλλογος κυριών της κατεχόμενης Βιέννης παρουσιάζει τον διάσημο λογοτέχνη τάδε, ενώ πρόκειται για τον συνώνυμό του γραφιά της παρακουλτούρας. Εάν δεν σας ενοχλεί μια παρόμοια κατάσταση, σας ευχόμαστε «καλή ανάγνωση».

Ακόμα κάτι: Σε όσους ρωτούν αν γράφουμε και μεγαλύτερα κείμενα από αυτά της παρούσας έκδοσης, απαντάμε όπως ο Καρλ Κράους: «Οχι! Γράφουμε μόνο μεγάλα».