Υπάρχει ζωή μετά τα αφεντικά;

  Εφημερίδα των Συντακτών, 8-9 Ιουνίου 2013

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   Φαγιούµ και Καλλιδροµίου 

   

Οι γκραβούρες ιατρικού εν¬διαφέροντος παρουσιάζουν κάποτε τους λειτουργούς του Ασκληπιού να φέρουν στο πρό¬σωπο ένα τεράστιο αλλόκοτο ράμφος. Υποθέτουμε βασίμως ότι και κατά τον Μεσαίωνα οι θεράποντες θα είχαν επι¬σημάνει πως η μετάδοση των ασθενει¬ών σχετίζεται με τη σωματική επαφή ή την απλή προσέγγιση. Το αποκρουστικό ράμφος καθιερώθηκε (κατά τον γρά¬φοντα) για να αποτρέπει την εγγύτη¬τα και την επακόλουθη μόλυνση. Αυτή η εντυπωσιακή προσωπίδα εξάλλου εξασφάλιζε το απερίγραπτο δέος του ασθενούς για τον μασκοφόρο και την ανάλογη οικονομική του υποδοχή. Ενα παρόμοιο προσωπείο, πολλαπλάσιο σε μέγεθος, κόστος και σημασίες, φέρουν και οι λειτουργοί του υψίστου.
Αγαπητοί αναγνώστες, μεγάλος αριθ¬μός των κατά τον κ. Ανθιμο αμαρτιών καταδικάζονται από το κράτος ως παρα¬βάσεις και κακουργήματα. Η Εκκλησία έχει στο οπλοστάσιό της πλήθος ακόμα ανθρώπινες ενοχές για να εκβιάζει τους φοβικούς: το προπατορικό αμάρτημα, λόγου χάριν, τις λάγνες επιθυμίες ή τους ανόσιους συλλογισμούς. Εάν ήθελαν οι άγιοι πατέρες, τότε η τρέχουσα δικαιο¬σύνη θα τιμωρούσε και τις αμαρτίες αυ¬τές ως αδικήματα. Αλλά η Εκκλησία θα έχανε τους λόγους της ύπαρξής της. Με πρόσχημα τη συγχώρεση αυτών των κρι¬μάτων έρχεται σε επαφή με το χριστεπώ¬νυμο πλήρωμα. Και είναι γνωστό πως ο δάσκαλος μας υποδέχεται ως αγράμμα¬τους, ο γιατρός μάς βλέπει ως ασθενείς και ο ιερέας μάς θεωρεί παλιανθρώπους. Και για να μη μολυνθούν από τα ανοσι¬ουργήματα των μιαρών πολιτών, οι αγα¬θοί λευίτες καθιέρωσαν και αυτοί ένα απροσδιόριστου μεγέθους αποτρεπτικό ράμφος. Το αποτελούν η παγιωμένη αρ¬χαΐζουσα γλώσσα της «Θείας λειτουρ¬γίας», η ιδιότυπη φωνητική βυζαντινή μουσική, ο εξπρεσιονισμός -μοναδικός και ανεπανάληπτος- των τοιχογραφιών και των φορητών εικόνων και η ξεχωρι¬στή αρχιτεκτονική των ναών. Και ακό¬μα: η καρναβαλικού τύπου αμφίεση των ιερέων και τα ψευδώνυμα με τα οποία θωρακίζονται οι κληρικοί έναντι των λαϊκών. Προσωπείο ή ράμφος, ο συντά¬κτης του παρόντος θα υπερασπιζόταν με νύχια και με δόντια την παστερίωση της ορθοδοξίας, όχι επειδή επί του προ-κειμένου καταλαμβάνεται -ο γράφων- από μια πυρέσσουσα ζαν-ζακ-ρουσίτιδα αλλά λόγω αναπτύξεως του «στίλβοντος ποδηλάτου».
Ο Φρόιντ έλεγε πως η θρησκεία εί¬ναι μια παγκόσμια νεύρωση. Οι πιστοί που εμφορούνται από την πεποίθηση πως κάποιοι αντίχριστοι κακούργοι σταύρωσαν τον Θεό τους (μεταξύ των δημίων υπήρξε ασφαλώς και ένας προ¬πάτοράς τους) εκδικούνται την ανθρω¬πότητα με ιδεοληψίες, παραληρήματα και οπτασιασμούς. Και με το οπλοστά¬σιο του κράτους αλλά και την επικου¬ρία των μεταφυσικών φόβων (μεταφέ¬ρονται επί της γης από τον κ. Σαμαρά συνομιλητή του Θεού) απαιτούν, αξιώ¬νουν δουλοπρέπεια και τυφλή υποταγή, όπως οι κατακτητές από τους σκλάβους. Και ενώ η Αριστερά έναντι της Εκκλη¬σίας πολιτεύεται με ανεξιθρησκία, οι αρχιερείς επιμένουν στη μισαλλοδο¬ξία τους επειδή θέλουν την ορθοδοξία μία, καθολική και οικουμενική. Ο Φ. Ντοστογιέφσκι γράφει στους «Καρα¬μαζώφ»: «Αυτή η ανάγκη της συμφω¬νίας στη λατρεία είναι το μεγαλύτερο βασανιστήριο και του ανθρώπου χω¬ριστά αλλά και της ανθρωπότητας στο σύνολό της από την αρχή του κόσμου. Γι’ αυτήν την κοινή λατρεία αλληλοεξο¬ντώνονταν με το σπαθί». Οσον αφορά εμάς, το πρόβλημα της μισαλλοδοξίας θα έλυνε διά παντός η πλήρης ή γενική απουσία οποιασδήποτε λατρείας. Αλλά, ως γνωστόν, ο καθένας είναι έτοιμος να πολεμήσει υπέρ της εξάρτησής του. Κατά συνέπεια φορολογούνται οι πλα¬νόδιοι κουλουροπώλες και ουδέποτε η Εκκλησία. Ταμειακές μηχανές τοποθε¬τήθηκαν και στα περίπτερα και ούτε μία σε ενοριακό παγκάρι. Ο κάθε κτηνοτρό¬φος πληρώνει τους βοσκούς από την τσέπη του αλλά τους καλούς ποιμένες πληρώνει το Δημόσιο. Για τούτο με ικα¬νοποίησαν οι δηλώσεις του κ. Κουράκη που αφορούσαν τα οικονομικά της Εκ¬κλησίας των Ανθιμων. Μελανό σημείο των προτάσεών του βεβαίως παραμένει το γεγονός ότι επ’ αυτών συμφωνεί και ο κ. Στουρνάρας. www.gianniskalaitzis.gr

   Οσοι για πρώτη φορά αντικρίζουν εκστατικοί την εκθαμβωτική ομορφιά των φαγιούμ -δηλαδή τα πορτρέτα ενταφιασμένων που βρέθηκαν στην ομώνυμη όαση- διερωτώνται από πού προέρχεται η εντυπωσιακή και απαράμιλλη ζωηρότητα των εικονιζόμενων νεκρών. Απάντηση βέβαια δεν έχουμε, αλλά είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε πως οι εν λόγω προσωπογραφίες φιλοτεχνήθηκαν όσον ο αποδημήσας ήταν εν ζωή και όχι μετά θάνατον. Και επειδή, όπως έχουμε αποδείξει, τη στήλη ενδιαφέρουν τα μεταφυσικά φαινόμενα, προβλέπουμε εκ πείρας (εμείς και ο Κέινς) την αργή αλλά σταθερή μετάβαση όλων των οικονομικών παραγόντων στον άλλο κόσμο. Για τούτο θεωρούμε επιβεβλημένη την απεικόνισή τους σύμφωνα με το τάιμινγκ των φαγιούμ -δηλαδή τώρα- χάριν των μεταγενέστερων. Εξάλλου ο κατάλογος οικονομικών όρων όπως «φωτιά», «πυρκαγιά», «είναι καμένος», «μας κάψανε» κ.λπ. θα εμπλουτιστεί με το περί τα φαγιούμ λεξιλόγιο, αφού η μέθοδος για την εκτέλεση των πορτρέτων της ταφής ονομάζεται «εγκαυστική» και το όργανο των εξειδικευμένων ζωγράφων λεγόταν «καυτήριον» (βλ. Βικιπαίδεια).

   Αγαπητοί αναγνώστες, οι ανώτεροι ζώντες οργανισμοί και η σύγχρονη πόλη -η οικονομία κατ' εικόνα και ομοίωση δηλαδή- έχουν τούτο το κοινό: το κυκλοφοριακό σύστημα. Εξ αυτού συνάγεται πως η όψη των οδών της Αθήνας φέρ' ειπείν αποδίδει την ακριβή εικόνα της ελληνικής οικονομίας. Ζητούμενο λοιπόν κατ' εμέ είναι να φιλοτεχνήσουμε τα φαγιούμ οδών -της Καλλιδρομίου εν προκειμένω- για να γνωρίζουν οι επίγονοι την οικονομία προ της πλήρους κατάρρευσης.

   Ο Μέγας Φρειδερίκος ή ο Κάρολος ο 5ος εισερχόμενος κάποτε σε οχυρό της αυτοκρατορίας του ρώτησε τον φρούραρχο γιατί δεν εκτελέστηκαν οι προβλεπόμενοι κανονιοβολισμοί και έλαβε την απάντηση: «Για 68 λόγους. Πρώτον, δεν έχουμε κανόνια». Ο ηγεμόνας θεωρώντας περιττές τις 67 επόμενες δικαιολογίες διέκοψε την κουβέντα εκεί. Για 68 λόγους ομοίως δεν θα φιλοτεχνήσουμε εμείς το φαγιούμ της οδού, πρώτον επειδή «δεν έχουμε τα σύνεργα του μολυβδοκοντυλοπελεκητή». Επιμένοντας εν τούτοις στην ιδέα μας προτείνουμε -σε τρίτους- ως μοντέλο την Καλλιδρομίου επειδή σπανίως διασχίζουμε τόσον ωραίο δρόμο στην Αθήνα και ιδίως στην αγαπημένη μας συνοικία, τα Εξάρχεια. Αλλά, όπως βεβαιώνουν οι γνωρίζοντες, η οικονομική ζωή της οδού ασφυκτιά υπό την αιγίδα της ευφυέστατης πολιτικής που ασκεί η κοσμοσωτήριος κυβέρνηση. Κατάσταση που δεν μπορεί να αποδοθεί στην εξαήμερη λειτουργία των καταστημάτων, αφού όλα σχεδόν,  από την παραδοσιακή «Μουριά» και το «αγλαόμορφον» εντευκτήριο της «Στιγμής» έως το «Μπέρμπον» και το «Αμα λάχει», εργάζονται καθ' όλη την εβδομάδα. Και, όπως διαβάσαμε στην εφημερίδα μας, ο παμμέγιστος ταξιάρχης Νίκος Δένδιας προχώρησε αιφνιδιαστικά στην ουσιαστική απαγόρευση των διαδηλώσεων, «καθώς το μέγεθός τους, το εάν διαταράσσεται η κοινωνικο-οικονομική ζωή και εάν θα βλάπτεται εν γένει η εμπορική και οικονομική δραστηριότητα μιας πόλης θα κρίνονται από τον εκάστοτε αστυνομικό διευθυντή».

   Είναι προφανές πως η Καλλιδρομίου χειμάζεται εμπορικά επειδή ξεκινάει από Ασκληπιού αλλά στη Ζωοδόχου Πηγής στρέφεται αιφνιδίως προς Προπύλαια και Βιβλιοθήκη, διαδηλώνοντας περνάει απέναντι στο Σύνταγμα, παραμένει εκεί εν εξάλλω καταστάσει τρεις με τέσσερις ώρες και διαλύεται τέλος προς Πανεπιστημίου ή Φιλελλήνων. Αυτό τεκμαίρεται από το προεδρικό διάταγμα του Δημοσίας Τάξεως, επειδή διαδηλώσεις ή συναθροίσεις πολιτών από τους πρόποδες του Λυκαβηττού έως τις παρυφές της Πατησίων -επί της Καλλιδρομίου- δεν συνηθίζονται. Οι μόνες συγκεντρώσεις -μεγατόνων μάλιστα- που διαπιστώνουμε κάθε Σάββατο, αποτελούνται από λεμόνια, πατάτες, ντομάτες, αφού εδώ εγκαθίσταται η πολύβουη, πολύχρωμη, πατείς με πατώ σε λαϊκή των Εξαρχείων. Αλλά θα κλείσουμε τώρα, διότι εξαντλήσαμε τα περιθώρια και επειδή το κείμενό μας, αν και ασάλευτη ζωή, επεκτείνεται στα γειτονικά οικόπεδα του αρμοδιότερού μας Μανταίου.