Εφημερίδα των Συντακτών, 4-5-6 Ιανουαρίου 2013

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   Οι καλικάντζαροι της Λαγκάρντ

    Δημοσιεύουμε ένα εκτενές απόσπασμα της επιστολής του αναγνώστη μας κ. Πάνου Αθανασίου:

   «...Κύριε Καλαϊτζή... μας έχετε χαρίσει ένα κείμενο με τίτλο "Κατά της ορθογραφίας" αλλά δεν είπατε κάτι ‘’Υπέρ της ανακρίβειας’’. Στο προηγούμενο σημείωμά σας -είχε τίτλο "Πυθαγόρειο αιώρημα"- γράψατε κατά λάθος πως το μπλόκο της Κοκκινιάς έγινε στις 17 Αυγούστου 1945. Στην πραγματικότητα το μπλόκο αυτό στήθηκε 1 χρόνο νωρίτερα, δηλαδή το 1944.

   Για παρόμοιες αβλεψίες υπεύθυνος είναι νομίζω ο συντάκτης του κειμένου. Οι διορθωτές ευθύνονται για τις ανορθογραφίες και όχι για τις ιστορικές ανακρίβειες του αρθρογράφου, ιδίως όταν αυτός -όπως εσείς- ρέπει στην παραδοξολογία. Το συγκεκριμένο γραπτό σας, π.χ., μας πληροφορεί πως οι κ.κ. Ξαρχάκος, Φέρρης και Δημητράτος κατάγονται από τη Μικρά Ασία. Με τι μπούσουλα να βαδίσει ο διορθωτής;

   Αλλά εάν συμφωνείτε, για να εκτονώσουμε την ένταση που προκαλεί η απόδοση ευθυνών, θα φορτώσουμε τα παροράματά σας (μέρες που είναι) στους καλικάντζαρους.

   Ασκημοι, βίαιοι, βρώμικοι και ανίκανοι οι καλικάντζαροι ή Λυκοκάντζαροι ή Κωλοβελόνηδες, πρωταγωνιστές του τρέχοντος δωδεκαημέρου, εμφανίζονται ως οι κατ’ εξοχήν δαίμονες της κακιάς συμφοράς. Αναζητώντας το σύμβολο της γελοιότητας, της μπουφονερίας, του ευτράπελου και ιλαρού συναντάμε τα παγανά, τους καλικάντζαρους. Οι Σάτυροι και Σιληνοί παίζουν στο Θέατρο. Οι κακογραφίες, οι μουντζούρες, τα ορνιθοσκαλίσματα όπως  και οι γελοιογραφίες, οι καρικατούρες στη λαϊκή αλλά και στην παιδική γλώσσα λέγονται καλικαντζούρες. Προσφέρονται για σήμα της ένωσης γελοιογράφων. "Τα φερσίματά τους και η περπατησιά τους και όλα τους είναι για να γελάη κανείς και δείχνουν πως είναι πολύ κουτοί και μπαίγνια. Ενας, να ειπούμε, ψηλός ώς εκεί απάνω, μακροπόδαρος, καβαλικεύει ένα μικρόν πετεινό και τα πόδια του σέρνονται καταγής` άλλος πάλι, κοντορεβίθης, κάθεται απάνου σε γαϊδούρι τόσο ψηλό, που όταν πέφτη δεν μπορεί ν’ ανέβη πάλι και φωνάζει να του δώσουν βοήθεια". Δεν περιγράφει ο Gosciny τους Ντάλτον. Είναι αφήγηση από την Αράχοβα όπως την κατέγραψε ο Νικόλαος Πολίτης πριν από το 1899. "Η θροφή τους είναι σκουλήκια, βαθρακάκια, φίδια κι άλλα τέτοια ακάθαρτα πράματα". Εδώ το κόμικς είναι του Reiser. "Κι όντας ο ένας τρώη, ο άλλος κάνει μπροστά του το φυσικό του. Θυμώνει εκείνος, τον αρχίζει ταις γροθιαίς, άλλοι πάλι γι’ άλλαιςαφορμαίς, φωνάζουν και πιάνονται συνατοί τους".

   Αλλά εάν δεν σας αρέσουν οι ιστορίες με δραπέτες φυλακών ή μεγάλα ρεμάλια, και σας διασκεδάζουν μόνο οι σωτήρες τους έθνους, εμπρός! Ας σταθούμε σε δύο τρία καρέ από την κωμική σειρά "Λίστα Λαγκάρντ". Διαβάζουμε τις "Παραδόσεις" του Πολίτη: "Και όταν επιχειριστούνκαμμιά δουλειά δεν μπορούν ναν την βγάλουν σε άκρη` γιατί είναι φιλόνεικοι, δίγνωμοι, ο ένας λέγει ναι, ο άλλος όχι. Οταν ξεκινάν να παν πουθενά να κάνουν καμμιά δουλειά, ο ένας τρέχει ο άλλος στέκεται, μαλλώνουν’ ς το δρόμο, και ποτέ δεν φτάνουν κει που παν, ή φτάνουν παράκαιρα. Γι’ αυτό δεν μπορούν να κάμουν πολλά κακά’ ς τους ανθρώπους αν και έχουν μεγάλη επιθυμία".

   »...Και θα κάνω μια αναφορά στην εφημερίδα σας. Είναι καλή. Θα λέγαμε πως τα έχει όλα, αλλά δυστυχώς της λείπουν εκείνες οι αναγκαίες, οι λαχταριστές περιττές σελίδες. Κάποιος έλεγε: "το αρκετό είναι ελλιπές χωρίς το περισσότερο".

   »...Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και καλή χρονιά».

   Πάνος Αθανασίου

   2/1/13

   Θήβα

   Εμείς θα συμπληρώσουμε μόνο πως ο κ. Π. Αθανασίου είναι διευθυντής του περιοδικού «Ορχομενός» και έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Ετεοκλής και Πολυνείκης», «Η αποξηραμένη Κοπαΐδα», «Βάμβας όπως βάμβαξ» και το μυθιστόρημα «Η έβδομη πύλη».